ΟΛΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΣΤΗΝ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Πρός τήν
Ἐξοχωτάτη Κυρία
Ἀλέκα Παπαρήγα
Γεν. Γραμματέα
Κομμουνιστικοῦ Κόμματος Ἑλλάδος
Λ. Ἠρακλείου 145
142 31 Ν. ΙΩΝΙΑ


᾿Εξοχωτάτη κ. Παπαρήγα,

Ὡς Ποιμενάρχης τοῦ ἐπινείου τῆς Πρωτευούσης τῆς Χώρας ἡμῶν καί πνευματικός διάκονος τῆς ἐν Πειραιεῖ Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, μετ’ αἰσθημάτων συνοχῆς καρδίας καί πολλῆς θλίψεως διά τήν ὄχλησι τῆς Ὑμετέρας πολυευθύνου Ἐξοχότητος ἐν καιροῖς δυσχειμέροις κατά τούς ὁποίους ἀγωνίζεσθε γιά τήν διάσωσι τῆς φιλτάτης Πατρίδος ἐκ τῶν ἁρπακτικῶν διαθέσεων τῶν δανειστῶν καί πιστωτῶν Αὐτῆς πού πραγματούμεναι ἀναποδράστως θά ὁδηγήσουν εἰς τήν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί ἀνεξαρτησίας, καθηκόντως προάγομαι ὅπως παρακαλέσω Ὑμᾶς νά ἐμποδίσητε τήν στοχευμένην ἐπίθεσιν τοῦ καταρρέοντος κόμματος τῆς τέως συμπολιτεύσεως, τό ὁποῖο διά τῶν Ἐξοχωτάτων Ὑπουργῶν του κ.κ. Εὐαγγέλου Βενιζέλου καί Μιλτιάδου Παπαϊωάννου ἐπιχειρεῖ τήν ψήφισι ὑπό τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων νομοσχεδίων σαφῶς ἀντικειμένων εἰς τήν Συνταγματική νομιμότητα καί τά δημοκρατικά αἰσθήματα. Σημειωτέον ὅτι διά τάς συγκεκριμένας νομοθετικάς ρυθμίσεις οὐδεμία πολιτική ἐξουσιοδότησι κέκτηνται καί ὡς ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος δύναται νά κριθῇ στοχοποιοῦνται διά τῆς πρωτοβουλίας τῶν κινήσεών των αἱ Συνταγματικῶς κατοχυρωμέναι ἀρχαί τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας, τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί ἐκφράσεως, τῆς δημοσίας τάξεως καί τῶν χρηστῶν ἠθῶν.

Τά πρός ψήφισι νομοσχέδια πού κατετέθησαν εἰς τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ἁρμοδιότητος τοῦ αὐτοπροσδιοριζομένου ὡς «προοδευτικοῦ» Ἐξοχωτάτου κ. Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, Διαφανείας καί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων Μιλτ. Παπαϊωάννου «Καταπολέμηση ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας» καί «Κώδικας ναρκωτικῶν» εἰσάγουν εἰς τήν ἑλληνική ἔννομο τάξι ἀρχάς πού κονιορτοποιοῦν τήν Συνταγματική νομιμότητα καί ἀπομειώνουν πλήρως τήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Ἔθνους. Παρέλκει βεβαίως εἰς τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα κρίσι νά ἀναφέρω ὅτι ὁ δῆθεν προοδευτισμός τοῦ κ. Ὑπουργοῦ προεβλέφθη ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν θεσμοθέτησι «καί ἑτέρου σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ» ἐκτός τοῦ ὑπό τῆς ἀνθρωπίνης ὀντολογίας καί τοῦ αἰωνίου Δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου τεθεσπεισμένου, πού προβλέπεται ὡς ἔννοια εἰς τά ἄρθρα 2 καί 3 τοῦ πρός ψήφισι νομοσχεδίου γιά τήν «καταπολέμηση ἐκδηλώσεων ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας», ὡς καί διά τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἀπόπειρα εἰσαγωγῆς τῆς ἀμέσου λύσεως τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου, τόσον ὑπό τοῦ φρενοβλαβοῦς ἡγεμόνος τῆς Ρώμης Νέρωνος ὅστις συνῆψε «γάμο» μέ δύο ἕλληνας ἀπελευθέρους τόν εὔσωμο καί ἀνδρώδη Πυθαγόρα καί τόν λεπτόσωμο καί γυναικώδη Σπόρο, τόν ὁποῖον κατέστησε ἐκτομία καί μετωνόμασε εἰς Σαββίνα, ὅπως ἐξιστορεῖ εἰς τήν περιώνυμο Ρωμαϊκή του ἱστορία ὁ Ἕλλην ἱστορικός Κάσσιος Δίων, (163 μ.Χ.) τῆς ὁποίας τήν ἀλήθεια ἐπιμαρτυροῦν οἱ σύγχρονοι ἱστορικοί τοῦ γεγονότος Τάκιτος καί Σουητώνιος, ὅσον καί ἀπό τόν ψευδοπροφήτη τοῦ Ἰσλάμ ἄραβα ἔμπορο Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος τόν 7ον αἰ. εἰς τό Κοράνιόν του ἀνιδρύει τήν διάλυσι ὑπό τοῦ ἀνδρός τοῦ γάμου δι’ ἁπλῆς τρισσῆς σχετικῆς δηλώσεως.

Μέ τήν αἰτιολογική ἔκθεσι τοῦ σχεδίου Νόμου «Καταπολέμηση ἐκδη- λώσεων ρατσισμοῦ καί ξενοφοβίας» πού ὡς ἰδεολογήματα ἀντίκεινται εἰς τόν ψυχισμό καί τήν καρδία τῶν Ἑλλήνων, ἐν παραγρ. 4 ἀντισυν-ταγματικά καί ἀνεπέρειστα ὁρίζεται ὅτι δῆθεν ἡ Ἑλληνική κοινωνία μεταβάλλεται εἰς «πολυπολιτισμική» κοινωνία, αὐθαίρετος ἔννοια πού θεσμοθετουμένη ὅμως ἐκμηδενίζει τήν Συνταγματική ἔννοια τοῦ Ἔθνους ὑπέρ τοῦ ὁποίου ὑφίσταται καί λειτουργεῖ τό Σύνταγμα. Μέ ἕναν προκλητικόν «παλαιοημερολογητισμόν» ἐπιχειρεῖται νά εἰσαχθῇ ἡ παρωχημένη ἔννοια τῆς πολυπολιτισμικότητος εἰς τήν ἑλληνική ἔννομο τάξι, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία τά ἐφαρμοσθέντα μοντέλα πολυπολιτισμικότητος εἰς ἄλλες χῶρες καταρρέουν ἀνεπανορθώτως, ὡς οἱ ἡγέται των διακηρρύσουν καί ἐπενέρχονται οἱ ἔννοιες τῆς ἐθνικότητος καί τῆς ἰδιοπροσωπείας ἑκάστου λαοῦ.

Κατά προκλητική καταστρατήγησι τοῦ Συντάγματος, ἡ ἔννοια τῆς θρησκείας πού προβλέπεται εἰς τά ἄρθρα 2 καί 3 τοῦ ὑπό ψήφισι σχεδίου νόμου ἀποδεσμεύεται ἀπό τίς προβλέψεις τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος διότι ἡ ἑλληνική ἔννομος τάξις δέν περιβάλλει μέ συνταγματικήν ἀναγνώρισι καί προστασία οἱανδήτινα θρησκευτική παραδοχήν ἀλλά μόνον ἐκείνην ἡ ὁποία ἀποτελεῖ γνωστή θρησκεία μή ἔχουσα κρύφια δόγματα καί τῆς ὁποίας ἡ λατρεία δέν ἀντίκειται εἰς τήν δημόσια τάξη καί τά χρηστά ἤθη. Ἑπομένως μέ τό ὑπό ψήφισι νομοσχέδιο προστατεύονται οἱ σέκτες, οἱ παραθρησκεῖες, ὁ σατανισμός, πού διαφημίζεται διά τοῦ διαδικτύου μέ ἐπικλήσεις δαιμόνων καί ἀνθρωποθυσίες, ἡ Σαϊεντολογία, ἡ ὁποία ἐπανέρχεται μέ θρησκευτικό προσωπεῖο κατόπιν τῆς ὑπό τῆς ἑλληνικῆς ἐννόμου τάξεως καταργήσεως αὐτῆς ὑπό τήν σωματειακήν της ἔκφανσι (Ἑλληνική πολιτεία κατά ΚΕΦΕ) καί κάθε εἶδος γκουρουϊσμοῦ καί ψυχοναρκωτικῶν. Εἰσάγεται ὡσαύτως κατά παράβασι τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας καί τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας ἡ ἔννοια τοῦ «ἑτέρου σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ» καί ἀναγνωρίζεται ἡ παράνοια καί τό ἔγκλημα περί τό γενετήσιο ἔνστικτο ὡς θεσμός τῆς ἐννόμου τάξεως. Εἶναι ἀσφαλῶς συμπαθέστατα τά θύματα αὐτῆς τῆς τραγικότητος ὡς πρόσωπα καί ἔχουν ὁπωσδήποτε ἀνάγκη τῆς ἀγάπης καί τῆς στοργῆς ἀλλά εἶναι ἀποτρόπαιο βδέλυγμα ἡ πρακτική τῆς ζωῆς των καί τυγχάνει ἀδιανόητο νά ἀναγνωρισθῇ ὡς θεσμός δικαίου. Ἀναδιφών τήν ὑπό τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Ὑπουργοῦ Ἐργασίας προσφάτως δημοσιευθεῖσα Ὑπουργική Ἀπόφαση Ἀριθμ. Φ. 11321οικ.26012/1718 (ΦΕΚ τ. Β΄ 2611/8.11.2011) αἰσθάνομαι τρομακτική ἀπογοήτευσι διά τό πολιτικό προσωπικό τῆς χώρας ἡμῶν, πού φθάνει εἰς τοιαύτη ἔκπτωσι νά περιβάλῃ μέ νομοθετικό κῦρος εἰς τήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως κακουργηματικές ἐκδηλώσεις περί τό γενετήσιο ἔνστικτο, ἐφευρέσεις δαιμόνων φρικώδεις καί εἰδεχθεῖς πού ὡστόσο «ἀναγνωρίζονται» ἀπό τούς δῆθεν «προδευτικούς» ὡς δῆθεν «σεξουαλικός προσανατολισμός» τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Φαίνεται ὅτι τό τρομακτικό παράδειγμα τῆς Ὁλλανδίας τῆς ὁποίας ἡ ἔννομος τάξις ἀνεγνώρισε «κόμμα παιδοφίλων» μεταδίδεται ὡς λοιμική νόσος καί παρ’ ἡμῖν.

Εἰς τό ὑπό ψήφισι νομοσχέδιο καί εἰς τό ἄρθρο 4 καθιερώνεται ἡ παγκόσμια φασιστική πρωτοτυπία εἰς τήν ἑλληνική ἔννομο τάξη περί συλλογικῆς εὐθύνης τῶν νομικῶν προσώπων γιά «ἀδικοπραγίες ἑνός φυσικοῦ προσώπου πού ἐνεργεῖ εἴτε ἀτομικά εἴτε ὡς μέλος ὀργάνου καί κατέχει διευθυντική θέση» καί ἀπαραδέκτως ἀναγορεύεται ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκτελεστικῆς ἐξουσίας (Ὑπουργός Δικαιοσύνης), εἰς φυσικό δικαστή.

Ὁ προφανής στόχος τοῦ νομοσχεδίου εἶναι ἡ φίμωση τῆς πληροφορήσεως, ἑκατοντάδων ἱστολογίων, ἐφημερίδων καί περιοδικῶν, ἀφοῦ ἀκόμα καί ἡ ἀναφορά εἰς τήν ἐγκληματικότητα ὁμάδων λαθρομεταναστῶν ἤ εἰς τό ἐπιβαλόμενο ἀπό τό Ἰσλάμ «τζιχάντ» καί εἰς τόν φονταμενταλισμό του, θά ἀποτελῇ πρᾶξι ποινικά κολάσιμη.

Μέ τήν νέα λογική τοῦ νομοσχεδίου θά ἔπρεπε νά ὁδηγηθοῦν πάραυτα εἰς τίς φυλακές οἱ χιλιάδες τῶν ὀρθοδόξων Ἑβραίων, ἐάν διήρχοντο ἀπό τήν Ἑλληνική ἐπικράτεια, πού καταθέτουν ἀδιάσειστα ἱστορικά ντοκουμέντα καί μαρτυρίες γιά πράξεις καί παραλείψεις τῶν σιωνιστῶν ἡγετῶν εἰς τίς ἐν Ἀμερικῇ ἱστοσελίδες τους http://www.israelversus judaism.org καί http://www.jewsnotzionists.org. index.htm καί πού ἀφοροῦν εἰς τό εἰδεχθέστατο ἔγκλημα γενοκτονίας τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ πού διέπραξε ὁ παρανοϊκός δικτάτωρ Ἀδόλφος Χίτλερ καί τό ναζιστικό χυδαῖο καθεστώς του. Θά ἔπρεπε νά ὁδηγηθῇ εἰς τίς φυλακές καί ὁ Ραββίνος τῆς Σλοβακίας Michael Ber Weissmandl ztl, Κοσμήτωρ τοῦ Ἱδρύματος Nitra Yeshiva διά τό βιβλίο του «Min Hametzar» (Ἀπό τά βάθη) πού ἐξεδόθη εἰς τήν Ν. Ὑόρκη εἰς τά Ἑβραϊκά καί ἀναφέρεται εἰς τά χρόνια 1942-1945 καί εἰς τίς παραλείψεις τῶν σιωνιστῶν ἡγετῶν διά τήν σωτηρία τῶν ἑβραίων τῆς Σλοβακίας.

Στοιχοῦντες οἱ προτείνοντες Ἐξοχώτατοι κ. Ὑπουργοί Εὐ. Βενιζέλος, Ἀνδρ. Λοβέρδος, Χρ. Παπουτσῆς, Δημ. Ρέππας καί Μιλτ. Παπαϊωάννου εἰς τήν φρικώδη ἀντίληψι τοῦ τ. Πρωθυπουργοῦ κ. Γεωργίου Παπανδρέου διά τήν ἀποποινικοποίησι τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, ὁ ὁποῖος εἰς ἀνύποπτο χρόνο εἶχε δηλώσει: «μιά γλάστρα σέ κάθε μπαλκόνι», μέ τό πρόσχημα τῆς κωδικοποιήσεως τῶν διατάξεων διά τίς ναρκωτικές οὐσίες καί τοῦ ἐξορθολογισμοῦ τῶν ποινῶν νομιμοποιοῦν τήν χρῆσι, κατοχή καί προμήθεια ναρκωτικῶν οὐσιῶν καί εἰσάγουν διά πρώτη φορά εἰς τήν ἑλληνική ἔννομο τάξη ἀλλά καί εἰς τήν σκέψι καί ἀντίληψι τῆς ἑλληνικῆς νεολαίας τήν ὀλέθρια καί ἐγκληματική ἄποψι ὅτι ὁ θάνατος ἐκ τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν δύναται νά κατηγοριοποιηθῇ.

Εἰς τό ἄρθρο 29 τοῦ ὑπό ψήφισι Νομοσχεδίου «Καλλιέργεια κάνναβης δημόσια χρήση ναρκωτικῶν οὐσιῶν, πλαστογραφία ἰατρικῆς συνταγῆς» ἀναφέρεται: «1. ὅποιος γιά δική του ἀποκλειστική χρήση καλλιεργεῖ φυτά κάνναβης σέ ἀριθμό ἤ ἔκταση πού δικαιολογοῦνται μόνο γιά τήν ἀτομική του χρήση, τιμωρεῖται μέ κράτηση μέχρι τριῶν μηνῶν ἤ μέ πρόστομο μέχρι πεντακοσίων εὐρώ. 2. Ὅποιος κάνει χρήση ναρκωτικῶν δημοσίως τιμαρεῖται μέ κράτηση μέχρι ἕξι μηνῶν ἤ μέ πρόστιμο μέχρι χιλίων εὐρώ. Ὁ δράστης τῆς πράξης τοῦ προηγουμένου ἐδαφίου μπορεῖ νά κριθεῖ ἀτιμώρητος, ἐάν τό δικαστήριο, ἐκτιμώντας τίς περιστάσεις τέλεσης τῆς πράξης καί τῆς προσωπικότητας τοῦ δράστη, κρίνει ὅτι ἡ ἀξιόποινη πράξη ἦταν ἐντελῶς συμπτωματική καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἐπαναληφθῇ. 3. Δέν τελεῖ ἄδικη πράξη ὅποιος, γιά δική του ἀποκλειστικά χρήση, μέ ὁποιονδήποτε τρόπο προμηθεύεται ἤ κατέχει ναρκωτικά, σέ ποσότητες πού δικαιολογοῦνται μόνο γιά ἀτομική του χρήση.»

Ἡ ἐγκληματική αὐτή διάταξις ἀντιβαίνει πλήρως εἰς τή λογική καί ἀποτελεῖ γελοιοποίησι τῆς ἀληθείας, διότι δέν εἶναι ἐφικτόν νά κριθῇ δεόντως καί νά ἐκτιμηθῇ ἡ προσωπική χρῆσις ναρκωτικῶν οὐσιῶν. Ποῖος καί μέ ποῖα κριτήρια θά ὁρίσῃ ποία εἶναι ἡ ἀνάγκη προσωπικῆς χρήσεως ὀπιοειδῶν ἐπί παραδείγματι, διά τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλον χρήστη ἤ ἐξηρτημένον; Ἕνας χρήστης πού ἐκκινεῖ μέ 50 mg ἡρωΐνης εἰς τήν κατηφορική πορεία θανάτου πού βαδίζει μπορεῖ νά χρειάζεται 2 ἤ 3 ἤ παραπάνω γραμμάρια τήν ἡμέρα. Εἰς τήν πραγματικότητα ἀνοίγεται λεωφόρος εὐρύχωρος διά μικρούς καί μεγάλους ἐμπόρους ναρκωτικῶν οὐσιῶν, διά νά δροῦν ἐλεύθερα καί χιλιάδες νέοι νά σπρώχνωνται εἰς τήν ἐξάρτησι.

Εἰς τό ἄρθρο 23 «ἰδιαίτερα διακεκριμμένες περιπτώσεις» ὅπου ἀναφέ-ρονται οἱ περιπτώσεις διακινήσεως πού τιμωροῦνται μέ τήν ἐσχάτη τῶν ποινῶν (ἰσόβια) ἤ μέ πρόσκαιρη κάθειρξη προβλέπεται ὅτι οἱ ποινές ἐπιβάλλονται «ὅταν (ὁ δράστης) κατ’ ἐπάγγελμα χρηματοδοτεῖ τήν τέλεση κάποιας πράξης διακίνησης ἤ κατ’ ἐπάγγελμα διακινεῖ ναρκωτικές οὐσίες καί τό προσδοκώμενο ὄφελος τοῦ δράστη στίς ἀνωτέρω περιπτώσεις ὑπερβαίνει τό ποσόν τῶν 50.000 Εὐρώ». Ἄν αὐτή ἡ παράγραφος τοῦ νομοσχεδίου δέν ἀποτελεῖ τήν ναυαρχίδα τῆς οὐσιαστικῆς ἀποποινικοποιήσεως τῆς διακινήσεως τῶν ναρκωτικῶν οὐσιῶν, συλλήβδην ἔχομε ὑποστεῖ ἐπιδημία κρετινισμοῦ, διότι ὅπως προκύπτει ἀπό τά στοιχεῖα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ κέντρου παρακολουθήσεως ναρκωτικῶν καί τοξοκομανίας τέσσερα κιλά ἰνδικῆς καννάβεως ἤ δύο κιλά ἡρωΐνης κοστίζουν περίπου 40.000 Εὐρώ. Ἑπομένως διά νά ἐμπίπτῃ κανείς εἰς τάς διατάξεις τοῦ ἀθλίου αὐτοῦ νομοθετήματος θά πρέπει νά διακινῇ τόνους ναρκωτικῶν!

Ὅλα τά ἀνωτέρω πού ἐπιτυχῶς ἐπεσημάνθησαν εἰς τό Ὑμέτερον δημοσιογραφικόν ὄργανον «Ριζοσπάστης» ὡς προεῖπον νομοθετοῦνται μέ τό πρόσχημα τοῦ «ἐξορθολογισμοῦ τῶν ποινῶν διά τήν διακίνηση ὥστε νά μήν ἀντιμετωπίζονται μέ τόν ἴδιο τρόπο οἱ μικροδιακινητές καί οἱ μεγαλέμποροι καί νά μήν μπαίνουν οἱ χρῆστες φυλακή». Ὄντως οἱ χρῆστες ἔχουν ἀνάγκη ἀπό θεραπευτικά προγράμματα καί ὄχι φυλακές καί θά πρέπει μέ ὅλους τούς τρόπους νά ὁδηγοῦνται εἰς τήν ἐπιλογή τῆς ἀπεξαρτήσεως. Ὅμως γιά νά γίνῃ κάτι τέτοιο θά πρέπει νά ὑπάρχουν τόσα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα ὅσα ἔχει ἀνάγκη ἡ χώρα μέ ἐπαρκές ἐξειδικευμένο ἐπιστημονικό προσωπικό. Σήμερα ὅμως ὑποχρηματοδοτοῦνται τά σχετικά προγράμματα καί τά κέντρα προλήψεως τινάζονται εἰς τόν ἀέρα μέ ἀποτέλεσμα νά εἶναι ἀδύνατος ἡ προσφορά τοῦ πολυσημάντου ἔργου τους.


᾿Εξοχωτάτη κ. Παπαρήγα,

Μέ ἰδιαίτερο σεβασμό καί ἐκτίμηση εἰς τό Ὑμέτερο πρόσωπο χρεωστῶ ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπικοινωνίας μεθ’ Ὑμῶν νά ἀντικρούσω καθηκόντως τόν διακηρυσσόμενον ὑπό τοῦ Ὑμετέρου κομματικοῦ σχηματισμοῦ ἀθεϊσμόν καί νά παρακαλέσω νά ἐπανεκτιμήσητε τά ἐπιστημονικά, φιλοσοφικά καί ἱστορικά δεδομένα πού κρατοῦν Ὑμᾶς δεσμῶτες εἰς τό «μουράγιο» τῆς τραγικῆς ἐγκοσμιοκρατίας.

Ὁ ἀθεϊσμός καί ὁ ἀγνωστικισμός ἐνῶ δῆθεν καταλύουν τό θρησκευτικό κοσμοείδωλο περί δημιουργίας καί περί εὐφυοῦς σχεδιασμοῦ, οὐσιαστικῶς ὑψώνουν τό ἕωλο, ἀβάσιμο καί ἀνεπέρειστο ἐπιστημονικῶς καί λογικῶς κοσμοείδωλο τῆς ἀσυναρτήτου τυχαιότητος, ὡς αἰτίας καί οὐσίας τοῦ ἐκπληκτικῆς συνθέσεως καί ἁρμονίας τοῦ κόσμου μέ τήν ἀντιεπιστημονική ἀντιλογική καί ἐξ ἐμπαθείας καί μίσους κατά τοῦ Δημιουργοῦ προβολή τῆς δῆθεν φυσικῆς ἐπιλογῆς καί τῆς δῆθεν κοινῆς καταγωγῆς τῶν ζωντανῶν εἰδῶν. Διά τῶν κατωτέρω ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ κόσμος εἶναι δημιούργημα τῆς ἀπερινοήτου σοφίας καί ἀγάπης τοῦ ἐκτός αὐτοῦ ὑπάρχοντος Τρισαγίου Θεοῦ κατά τήν ὑπέροχον ἔκφρασιν τοῦ ἱεροῦ ψαλμωδοῦ: «ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλει τό στερέωμα» (Ψαλμ. 18,1). Βεβαίως αἱ πλέον σύγχρονοι φυσικαί θεωρίαι τῆς σχετικότητος τοῦ ᾿Αϊνστάιν, τῆς ἀπροσδιοριστίας τοῦ Χάϊζεμπεργκ καί τῶν κβάντα τοῦ Μάξ Πλάνκ, ἀλλά καί ἀρκεταί νεώτεραι καταδεικνύουν τήν σαθρότητα τῆς ἐξελικτικῆς θεωρίας, πού ἀποδίδει τήν ὕπαρξη τοῦ κόσμου εἰς τήν τυχαιότητα καί εἰς τήν μηχανοκρατία τῆς φυσικῆς ἐπιλογῆς. Αἱ ἐπιστημονικαί καί φιλολοσοφικαί ἀποδείξεις κατά τοῦ μεγάλου τούτου ψεύδους πού συντηροῦν γνωστοί διεθνιστικοί κύκλοι τῶν ὁποίων δυστυχῶς ἀναμεταδόται τυγχάνετε εἶναι:

1. Τό πεπερασμένον τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος, ῾Ο μαθηματικός τύπος τοῦ ᾿Αϊνστάϊν Ε=m c2 ἥτοι ὅτι ἡ ἐνέργεια ἰσοῦται πρός τό γινόμενον τῆς μάζης ἐπί τό τετράγωνον τῆς ταχύτητος τοῦ φωτός, τήν άλήθειαν ταύτην ἀκριβῶς βεβαιεῖ διότι ἡ ὕλη-μάζα καί ἡ ἐνέργεια εἶναι ἕν καί τό αὐτόν νόμισμα. ῾Η συμπαντική ὕλη σχηματίζεται ἐν τῷ συνόλῳ της ἐκ χημικῶν στοιχείων, τά βασικά συστατικά τῶν ὁποίων εἶναι μονάδαι σταθεραί, δηλαδή πεπερασμένα σωματίδια ἡλεκτρισμοῦ ὁρισμένης μάζης καί ὡς ἐκ τούτου ἔχει τέρμα-ὅρια ὡς βεβαιεῖ καί ἡ σύγχρονος ἀστροφυσική, τό σύμπαν εἶναι σφαιρικόν-κυρτόν κατά τήν θεωρία τῆς σχετικότητος μέ διάμετρον ἔχουσαν μῆκος δέκα περίπου δισεκατομμυρίων ἐτῶν φωτός. ῾Επομένως τό ὑλικόν σύμπαν ὡς πεπερασμένον εἶναι ὑλικόν δημιούργημα «ἐξ οὐκ ὄντων», εἶναι ἀποτέλεσμα-αἰτιατόν καί ὡς τοιοῦτον δέν εἶναι ἄναρχον, δέν δύναται νά ἔχει τήν αἰτίαν τῆς ὑπάρξεώς του ἐν ἑαυτῷ καί εἶναι παραλογισμός νά ἰσχυρίζεταί τις, ὅτι προῆλθεν ἐκ τοῦ μηδενός ἤ εἶναι αὐταπάτη. ῾Ο χῶρος καί ὁ χρόνος μποροῦν νά νοηθοῦν μόνον, ἀφ᾿ ἧς τό ὑλικόν σύμπαν ἐδημιουργήθη «ἐξ οὐκ ὄντων». Τό πεπερασμένον ὑλικόν σύμπαν εἶναι δημιούργημα ἄλλης οὐσίας καί ὑπάρχει, διότι ἀντίκειται εἰς τήν λογικήν, ὅτι ἐκ τοῦ ἀπαισίως χαίνοντος μηδενός καί ἐκ τῆς ἀνυπαρξίας ἐδημιουργήθη τό ἀσυλλήπτου κάλλους ἁρμονίας καί τάξεως ὑλικόν σύμπαν καί ὅτι ὑπάρχει εἰς τό μηδέν, τό ὁποῖον κατά τήν λογικήν καί τήν ἐπιστήμην σημαίνει ἄρνησιν ὑπάρξεως. Τό ὑλικόν σύμπαν ἀποτελεῖ τήν μεγαλειωδεστέραν ἀπόδειξιν ὑπάρξεως τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ, διότι διακηρύσσει τοῦτο, ὅτι ὑπάρχει ἑτέρα οὐσία ἄπειρος, μή ὕλη, ἀκατάληπτος καί ἀπερινόητος, ἥτις τό ἔφερεν «ἐξ οὐκ ὄντων» εἰς τό εἶναι δημιουργικῶς, ὅτι ἡ ἄπειρος αὐτή «μή ὕλη-οὐσία» εἶναι ἀναίτιος καί ἄναρχος ἄλλως θά ἦτο καί αὐτή πεπερασμένη, ὅτι πρός τήν ἄπειρον ταύτην καί ῾῾μή ὕλην-οὐσίαν᾿᾿ τό ὑλικόν σύμπαν ἔχει σχέσιν αἰτιατοῦ πρός αἴτιον. ῾Η ἄπειρος αὐτή «μή ὕλη-οὐσία», τήν ὁποίαν «πνεῦμα» ἀπεκάλεσεν ὁ ἐνανθρωπίσας Λόγος (᾿Ιωαν. δ, 24) εἶναι ὀντότης ἐνσυνείδητος τήν ὁποίαν ἀποκαλοῦμεν Θεόν πού ἐνέχει τόν λόγον καί τήν αἰτίαν «τοῦ ἑαυτοῦ εἶναι ἐν ἑαυτῷ», εἶναι ἀναίτιος καί ἄπειρος.

2.῾Ωσαύτως ἡ ἀέναος διηνεκής κίνησις, ἀλλοίωσις, μεταμόρφωσις τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης ὑπό τό κράτος ἀτέγκτων φυσικῶν νόμων (ἐννόμων δυναμικῶν νομοτελειῶν) πρός ἐπιτέλεσιν καί παραγμάτωσιν πάντοτε ὁρισμένων σκοπῶν μαρτυρεῖ ὅτι εἶναι δημιούργημα ἐν τῷ συνόλῳ της διότι τήν αἰτίαν τῆς κινήσεως, τροπῶν καί μεταμορφωσεών της ἔχει ἐκτός αὐτῆς, καθ᾿ ὅσον αὐτή δέν ἔχει συνείδησιν τοῦ ἑαυτοῦ της.

3. Οἱ αἰώνιοι, ἀΐδιοι, ἀναλλοίωτοι φυσικοί νόμοι διά τῶν ὁποίων πραγματοποιεῖται ὁ τελολογικός σκοπός τοῦ κόσμου διότι ἡ διηνεκῶς, κινουμένη, τρεπομένη, ἀλλοιουμένη ὕλη, ἡ ἐξ ἀλόγων σωματιδίων μάζης ἡλεκτρικῆς ἀποτελουμένη, δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκπορεύει δυνάμεις ἐννόμους σταθεράς καί ἀτρέπτους καί νά ὑποταγῆ συνάμα εἰς αὐτάς, διότι ἐκ «πηγῆς-μάζης» στερουμένης νοήσεως, εἰδέναι καί συνοχῆς δέν εἶναι δυνατόν νά προέλθουν δυνάμεις διά τῶν ὁποίων ἐκδηλοῦται ἄπειρος σκοπιμότης, σοφία καί πρόνοια ἐπιμαρτυρεῖ τήν ὡς ἄνω ἀλήθειαν, τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης ἀποδεικνύει ὅτι ἡ συμπαντική ὕλη διακρίνεται εἰς δύο βαθμίδας, τήν ἀνόργανον (ἡλεκτρόνια, ἄτομα, σωματίδια, στοιχεῖα, ἀέρια, ὑγρά, ὀρυκτά) καί τήν ἐνόργανον ἤ ζῶσαν μέ τίς μυριάδες τῶν γενῶν τῶν ἐνοργάνων ὄντων. ῾Η μέν πρώτη ὑπακούει ὡς ὄγκος, εἰς τόν παγκρατῆ νόμον τῆς βαρύτητος χαρακτηρίζεται διά τῆς μηχανικῆς κινήσεως ἡ δέ δευτέρα διακρίνεται ἀπό ὀργανικῆς-ζωϊκῆς κινήσεως, θρέψεως, ὀργανικῆς ἀφομοιώσεως καί καταλαγῆς τῆς ὕλης, κινήσεως πάντοτε σκοπίμου, μέ ὁρισμένας καί ἀναλλοιώτους ἱκανότητας προσαρμογῆς καί ἐπιλογῆς καί μέ ἱκανότητα ἀναπαραγωγῆς καί διαιωνίσεως δι᾿ ὁρισμένων συστημάτων, ὀργάνων καί τρόπων ἀναπαραγωγῆς. Τό ἀγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης ἐπεκτείνεται καί μεταξύ τῶν διαφόρων ἐνοργάνων ὄντων ἐπικυρουμένου τοῦ ἀποφθέγματος ῾῾πᾶν ὄν μόνον ἐξ ὁμοίου ὄντος γεννᾶται καί ἀναπαράγεται᾿᾿ καταρριπτομένων οὕτω τῶν ἀντιεπιστημονικῶν καί ἀντιλογικῶν θεωριῶν τόσον τῆς αὐτομάτου γενέσεως τῶν ἐνοργάνων ὄντων ὅσον καί τής ἐξελίξεως αὐτῶν.

4. ῾Η ὀργανική διάπλασις καί ἡ ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων μέ τήν ἀπερινόητον σοφίαν, ἁρμονίαν, νομοτέλειαν, πρόβλεψιν πού εἰς κάθε ἐχέφρονα δημιουργεῖ τό θάμβος, τήν ἔκσταση καί τήν ὑπέρβαση.

5. Αἱ ἰδιότητες τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή. Τά ἔνστικτα, ὁρμέμφυτα εἰς τά κατώτερα τοῦ ἀνθρώπου ἔμβια ὄντα, μή προϋπάρχοντα εἰς τήν ἀνόργανον ὕλην ὡς καί ἡ διά τοῦ ἀνθρώπου μόνον ἀμέσως ἐκδηλουμένη ἐνσυνείδητος νόησις καί ἡ αὐτεξουσία βούλησις ἀποδεικνύουν τήν ἐκ τοῦ ἀπερινοήτου Νοός σύνθεσιν καί δημιουργίαν αὐτῶν. Ἰδιαιτέρως ἡ ἀνθρωπίνη ψυχή εἶναι ἐνσυνείδητος πνευματική καί ἐλευθέρα ὑπόστασις κατ᾿ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ.

6. ῾Η ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος καί ἡ ἀσύλληπτος μαθηματική τάξις καί σκοπιμότης εἰς αὐτό ὁδήγησαν τά ἐξοχώτερα πνεύματα τῆς οἰκουμένης διά μέσου τῶν αἰώνων νά καταθέσουν ὡς εὐλαβεῖς προσκυνηταί τῆς θείας δυνάμεως καί σοφίας τό θάμβος τους καί τήν ἔκπληξή τους διότι ὅπως εἰς τά ἐλάχιστα συστατικά τῆς συμπαντικῆς ὕλης οὕτω καί εἰς τάς κινήσεις καί ἀλληλεπιδράσεις τῶν ἀφαντάστων ὑλικῶν ὄγκων τῶν οὐρανίων σωμάτων, τά ὁποῖα δι᾿ ἰλιγγιωδῶν ταχυτήτων διατρέχουν τό ὑλικόν σύμπαν ἐκδηλοῦται ἡ ἀσύλληπτος δύναμις, σοφία καί πρόνοια ἑνός ἐξωκοσμίου καί ὑπερυλικοῦ Θεοῦ. Οἱ ὄγκοι τῶν οὐρανίων σφαιρῶν, ὁμάδων γαλαξιῶν ὡς καί συστροφῶν αὐτῶν, αἱ ἀποστάσεις, αἱ ἕλξεις καί ἀπώσεις των, αἱ ταχύτηται καί ἀκτινοβολίαι, αἱ ἀλληλεπιδράσεις αὐτῶν εἶναι προδήλως ἀπολύτως προϋπολογισμένα μεθ᾿ ὑπερμαθηματικῆς ἀκριβείας. ῾Ως ἐκ τούτου καίτοι ἰλιγγιωδῶς περιφέρονται πέριξ ὁρισμένων κέντρων οὐδεμία διά μέσου τῶν αἰώνων παρουσιάζεται διαταραχή.

Κατόπιν τῶν ἐκτεθέντων ὁ «ἀφελής» ἀγνωστικισμός τοῦ Ὑμετέρου κομματικοῦ σχηματισμοῦ πού ἀποδίδει τό θαῦμα τῆς ζωῆς εἰς τήν τυχαιότητα καί τήν ἀσυνειδησία καί ἀνυπαρξία τοῦ μηδενός ἀποτελεῖ τό πλέον χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ τραγικά πεσμένου καί ἀποτυχημένου ἀνθρώπου πού συμπνίγεται στήν χοϊκότητα καί ἀδυνατεῖ νά ἀναχθῆ ἀπό τήν κτίση στόν κτίσαντα.

Κατά ταῦτα παρακαλῶ ὅπως ἐπενεκτιμήσητε τήν Ὑμετέραν στάσιν καί τάς ἐν λόγῳ ἀρχάς τοῦ Ὑμετέρου κομματικοῦ σχηματισμοῦ διότι ἄλλως ἀναποδράστως θά ὑπηρετήσητε τόν σχεδιασμό τοῦ διεθνιστικοῦ σατανιστικοῦ χώρου καί θά ἐπαναλάβετε τήν δεδομένη ἱστορική ἀποτυχία τῆς γαλλικῆς ἐπαναστάσεως καί τοῦ λεγομένου «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ» διότι θέτοντας εἰς τά πρός κατεδάφισι μέσα στήν ἀνθρώπινη ψυχή τόν αἰώνιο Θεό, οὐσιαστικά κατεδαφίζεις καί καταδολιεύεις πλήρως τόν ἄνθρωπο ἐπειδή κατά τήν μεγαλειώδη ρήσι τοῦ Ντοστογιέφκι «χωρίς Θεό ὅλα ἐπιτρέπονται».

Μετά πλείστης τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ