ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΥΛΑΕΙ, ΚΑΙ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ..

 Είχαν μόλις γίνει εκλογές όταν έγραφα το παρακάτω. Ήταν σαν να έβλεπα όλο το σκηνικό μπροστά μου. Γύρω χιλιάδες αποβλακωμένοι πανηγύριζαν κι έλπιζαν. Έλπιζαν όχι τίποτα αξιοπρεπές. Τα ίδια που ονειρευόντουσαν όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Το βόλεμα. Το ρουσφέτι. Να πιάσουν τη καλή. Δεν είχαν ενημερωθεί πως πλέον κανείς δεν τους χρειάζεται. Το μαγαζί είχε ήδη συμφωνηθεί να πουληθεί σε καλή και συμφέρουσα τιμή κι οι νέοι ιδιοκτήτες δεν είχαν καμιά ανάγκη να καλοπιάνουν κανέναν. Οι χρήσιμοι άχρηστοι , οι ψηφοφόροι είχαν κάνει το καθήκον τους νομιμοποιώντας μια ακόμα φορά τους παράνομους. Κατευθυνόμενοι σαν τα πρόβατα στο χορταράκι μπροστά στο σφαγείο. Και τα πρόβατα δεν μπορούν ν΄αλλάξουν κατεύθυνση γιατί τα επαναφέρουν στη τάξη τα μαντρόσκυλα. Και το κείμενο που μου είχε βγει αυθόρμητα με την αφέλεια κάποιου που ονειρεύεται τα δικά του, ήταν τελικά λόγια όπως όλα όσα έχουμε πει τόσο καιρό ενώ η κοινωνία αποδεικνύεται πως τελικά είναι ένα κούφιο ξυλαράκι μέσα στο χείμαρρο και κυλάει. Κυλάει εκεί που ο χείμαρρος τη πάει. 

Οι περισσότεροι νοιώθουμε πως αυτό το κατρακύλισμα θα κρατήσει πολύ. Όλα γίνονται ερήμην μας. Είμαστε μπλεγμένοι άσχημα σε κάτι που είναι αόρατο.Πριν λίγο καιρό είχα ακόμα διάθεση και έμπνευση να αναλύω γεγονότα. Κάποια στιγμή και μετά δεν υπάρχει διάθεση. Αθώοι, αν υπάρχουν, ένοχοι ,ένα κουβάρι που κυλάει.

Δεν υπάρχει ένα θέμα να λύσουμε. Δύο. Δέκα. Είναι όλο το οικοδόμημα σάπιοαπό τα θεμέλια μέχρι τη ταράτσα. Σάπιο, κούφιο, μπάζει από παντού.

Στην αρχή ήταν μια συμφωνία, ένα μνημόνιο που θα το σκαλίζαμε, θα το μελετάγαμε,

θα φωνάζαμε τα άσχημα, θα προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε κάτι θετικό ίσως αν υπήρχε

θα αντίδρουσαμε, θα προτείναμε. Μετά από ένα ορισμένο σημείο, συνειδητοποιήσαμε όλοι μας, πως είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα με βαριές αλυσίδες και δεν έχουμε ούτε μια μικρή λίμα να ροκανίσουμε ένα έστω κρίκο.

Νομίζω πως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει μπει σε ένα στάδιο πολύ επικίνδυνο.

Εκείνο της αντοχής.  Αντί να θεωρήσουμε αδύνατον πως μπορούμε να ζήσουμε και να κάνουμε

έστω και μια κίνηση απελπισίας, ψηφίσαμε την αντοχή.

Είναι η λέξη που λέμε οι περισσότεροι μεταξύ μας κάθε μέρα και μάλιστα τη λέμε περήφανα. Αντέχουμε. Κι είναι ανησυχητική αυτή η αντοχή γιατί τα όρια της είναι μόλις μια τρίχα από τη

μοιρολατρία.  Είναι μια τρίχα από το περάσει μέσα μας η ιδέα πως όλα αυτά είναι μοιραία.

Ακόμα και τα κινήματα αλληλοβοήθειας για τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους, χωρίς κανείς να οργανώνει πως θα ανατρέψει τα πράγματα ώστε όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι να βγουν από την άβυσσο, είναι ένα μπάλωμα φιλανθρωπίας και η φιλανθρωπία απέχει κι αυτή μια τρίχα από τη μοιρολατρία, κατά κάποιο τρόπο.

Πέφτει πολύ κλάψα. Κι αυτό το πλέον ταπεινωτικό από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πολύ κλάψα. Πολύ άσκοπο βρισίδι. Πολλές υποσχέσεις χωρίς βάση. Πολλά λόγια. Ατέλειωτα λόγια.

Άλλο φτωχός. Άλλο ζητιάνος. Άλλο βασανισμένος άλλο κακομοίρης. Η πατρίδα μας έχει καταντήσει μια ζητιάνα. Ακόμα κι οι εκλογές γίνονται σε ένα κλίμα σαν να είναι ελεημοσύνη σε ένα λαό που δεν του μένει τίποτα άλλο από αυτό το μικρό χαρτάκι. Να το ρίξει ο καμπούρης στη κάλπη να πει πως κάτι έκανε.

ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΕΣ? (γράφτηκε Νοέμβρη του 2009)

Μου τη δίνει αφάνταστα το γεγονός ότι είναι ένα βήμα πάντα μπροστά μας. Όχι.. λάθος κάνω. Δεν είναι ένα βήμα μπροστά. Δημιουργούν το μονοπάτι που θα περπατήσουμε σύμφωνα με τις δικές τους προδιαγραφές οι οποίες προδιαγραφές είναι αυτές που εμείς έχουμε χαράξει βγάζοντας στην επιφάνεια, στο πιάτο τους, πόσα πράγματα είμαστε ικανοί να αποδεχτούμε...

Ξέρουν τις επιθυμίες μας κι επιλέγουν αυτές που θα προωθήσουν. Τις υπόλοιπες τις κάνουν να μοιάζουν περιττές. Μου τη δίνει το γεγονός ότι αυτά που θα μας πλασάρουν στη μούρη και θα λειτουργήσουν πάνω στην ιδέα «θα ποτίσουμε το φυτό με τα τάδε πράγματα» τα έχουμε επιλέξει εμείς οι ίδιοι αφού σε ένα ακόμα προγενέστερο στάδιο μας φύτεψαν το σκουλήκι πρώτα μέσα μας.

Ναι όλο αυτό το σκηνικό με κάνει θηρίο. Γιατί στερείτε φαντασίας παντελώς. Είναι υποτυπώδες σαν παιχνίδι κι όμως πάνω σ΄αυτό εργάζονται στρατιές ολόκληρες από επιστήμονες (που φύτρα μας είναι κι αυτοί) για να βρουν τρόπους ώστε οι αποχαυνωμένοι καταναλωτές – πολίτες (για το πρώτο είμαι σίγουρη το δεύτερο παίζεται πλέον) να παραμείνουν ως έχει.. και χειρότερα.

Το πρόβλημα δεν λύνεται. Αυτά τα άλιεν έχουν στρογγυλοκαθίσει πάνω στην ανθρωπότητα και δεν είναι καθόλου εξωγήινα είναι γέννημα των δικών μας φαντασιώσεων και επιθυμιών. Αυτό το τέρας που ονομάζεται κεφάλαιο, και οι υπηρέτες του (που χωρίζονται σε αμέτρητες κατηγορίες) δεν πεθαίνει έτσι. Άντε να βρεις τον Ηρακλή, να έχει όρεξη να έρθει, ν΄αρχίσει να κόβει κεφάλια και καλά κρασιά. Δεν υπάρχει τρόπος να νικήσεις το τέρας. Υπάρχει όμως τρόπος να το κατευθύνεις?

Κάνε κάτι. Απάντα λάθος για τις επιθυμίες σου. Πες τους ψέματα ν΄αρχίσουν να κατασκευάζουν λάθος προϊόντα. Παραπλάνησέ τους για την επιτυχία τους. Βάλτους σε λάθος δρόμο. Πες τις λάθος απαντήσεις στις έρευνες αγοράς. Πείσε τους ότι στα σουπερ μαρκετ θα πουλάγανε περισσότερο αν βάζανε στιπτηζούδες, τουλάχιστον θάχει πλάκα. Πες τους το πιο αναγκαίο σου απόκτημα θα ήταν ένα μηχάνημα που να σκουπίζει το πισινό σου μόλις ολοκληρώνεται η αφόδευση. Κάντους να παράγουν άχρηστα αντικείμενα. Θυμάσαι τη ταινία ΧΡΗΣΙΜΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ. Εσύ κάνε το αντίθετο. Μόλις καταλαβαίνεις που το πάνε πήγαινέ το αλλού. 

Αφού έχουν πάρει χαμπάρι ότι είμαστε τόσο πολύ προβλέψιμοι δεν θα πάρει χαμπάρι κανένας ότι ενώ θα φτιάχνει κουβαδάκια και ομπρελίτσες που τόσο πολύ γουστάρεις εσύ θα έχεις επιλέξει βουνό και χιόνια...

Πρέπει να υπάρχει τρόπος να πολεμήσεις τους χαφιέδες των επιθυμιών μας. Μεταξύ του ανεγκέφαλου τέρατος (γιατί σκέψου ανεγκέφαλο είναι, δεν έχει αυτονομία έχει χτιστεί πόντο πόντο από δισεκατομμύρια κεφάλια  αλλονών....) και εσένα υπάρχουν οι χαφιέδες. Αυτούς τους χαφιέδες ονόμασέ τους όπως γουστάρεις. Ονόμασέ τους κυβερνήσεις, κόμματα, συνδικάτα, στελέχη επιχειρήσεων, φιλοσόφους, επιστήμονες, παπάδες....δεν έχουν διαφορά γιατί όλοι δουλεύουν για το ίδιο πράγμα. Σορυ, ήθελα να πω όλοι δουλεύουν το ίδιο πράγμα. Εσένα....

Πες τους ψέματα λοιπόν.

επέλεξες να είσαι ειλικρινής απέναντι σ΄αυτούς? Έλεος.

Γίνε το γνωστό κουτοπόνηρο πλασματάκι ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ.

Κάνε τις γνώσεις τους πάνω στη προσωπικότητά σου, τις επιθυμίες σου, το τι κρύβεις μέσα σου να μοιάζουν μ΄εκεινες που έχει ο τελευταίος παίκτης στο χαλασμένο τηλέφωνο.

Να κατευθύνουμε τους κατευθύνοντες... στο γκρεμό...