Επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, την Ιταλία, την Βουλγαρία και την Ελλάδα που ανήκουν σε διάφορους κλάδους έρευνας όπως της αρχαιολογίας, γεωλογίας, ανθρωπολογίας, ιστορίας της τέχνης, μυθολογίας, κλασικής φιλολογίας και θεολογίας που ανέλυσαν και ερμήνευσαν τους πέτρινους μανιταροειδείς σχηματισμούς που η επιστημονικη ομάδα ερευνών της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. εντόπισε και ανέδειξε. Μεταξύ άλλων ισχυρίζονται ότι οι λίθινοι αυτοί σχηματισμοί είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης επέμβασης, και αρχίζουν να εμφανίζονται στην προϊστορία και επεκτείνονται μέχρι την ελληνιστική εποχή, κατά την οποία υπάρχουν μανιτάρια πάνω σε ταφόπετρες, μέσα σε πλαίσια, που αποδεικνύουν την ιερότητα της χρήσης τους ως δείκτες νεκροταφείων ή λατρευτικών χώρων για την εκστατική ιεροτελεστία της αμπελουργίας. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι τα μανιτάρια που απεικονίζονται σ' αυτούς τους χώρους ήταν ψυχοτρόπα και τα χρησιμοποιούσαν ως ενθεογενή ή ως ιερά μέσα επικοινωνίας.
Το μανιτάρι ερμηνεύονταν ως ο φαλλός της Γης, συμβόλιζε τον δίσκο του ήλιου και έδειχνε το ιερό σημάδι για την είσοδο σ' αυτό που το συμπληρώνει, δηλαδή στην μήτρα της θεάς Γης.. Αυτό φαίνεται από τις ιερές σπηλιές και τις ταφικές κόγχες που έχουν λαξευτεί στις πλαγιές των βράχων.
Ο θεός που συνδέεται με αυτές τις σαμανικές τελετές έχει επιβιώσει στους
ιστορικούς χρόνους ως Σαβάζιος, ο οποίος ήταν ή ο Δίας ή ο Διόνυσος, το μυστηριακό τέκνο της μεγάλης Μητέρας, είτε της Κυβέλης από την ανατολή και των ανάλογων μορφών της από την εγγύς-ανατολή, είτε της Ελληνικής Ρέας της κρητικής σπηλιάς του όρους Δίκτη. Τον αναγνώριζαν ακόμη σαν λατρεία μανιταριού στην Αθήνα της κλασικής εποχής και οι τελετές του ήταν συγκρητιστικές, προσδιορίζοντας τον με τον Ορφικό Φάνη.
Η φύση της αρχικής τελετής αναπαριστούσε την μετάβαση σε μια κοσμική επικοινωνία. Αυτή η επικοινωνία γινόταν μέσω μιας Ευχαριστίας με ψυχοτροπικές ουσίες και ερμηνεύονταν ως απελευθέρωση από τα δεσμά της ενσάρκωσης - που αντιπροσώπευε το σπήλαιο ή ο θάλαμος ταφής όπου γινόταν η τελετή - στην ανάβαση προς το ''Εμπύρειον''.
Απόσπασμα απο την ανακοίνωσή τους .
''First International Scientific Conference
on
The Mushroom Stones of Thrace
The papers presented here represent the contributions to the First International Scientific Conference on the Mushroom Stones of Thrace, held in Alexandroupolis, Greece, October 28th to 30th, 2011, which brought together scholars from the United States, Italy, and Greece, in the diverse disciplines of Archaeology, Geology, Anthropology, Art History, Mythology, Classical Philology, and Theology, to examine and interpret natural and humanly modified stone monuments resembling mushrooms and found throughout Thrace and the adjoining regions.
Whether natural or modified, these monuments, dating from prehistory to the mushroom gravestones of the Hellenistic period, are found in contexts that indicate their sacred function as markers for necropolises and sites for the ecstatic rites of viticulture, suggesting that the mushrooms depicted were psychoactive and employed as a sacrament or entheogen. The mushroom was interpreted as a phallus of the earth, symbolized by the sun disk, indicating the sacred marker for the entrance into its complement, which was the womb of Gaia, represented by sacred caves or burial niches carved from the cliffs below.
The god associated with these shamanic rites survived into historical times as Sabazios, who was either Zeus or Dionysus, as the mystery child of the Great Mother, either the Anatolian Cybele and her Near Eastern analogues or the Greek Rhea of the Cretan cave on Mount Dikte. He was still recognized as a mushroom cult in Athens of the Classical period, and his rites were assimilative, identifying him with the Orphic Phanes.
The nature of the initiatory rite enacted transcendence to cosmic communion through a psychoactive Eucharist, interpreted as an escape from the confinement of incarnation in the initiatory cave or burial chamber to spiritual ascent to the Empyrean.''
Την ανακοίνωση υπογράφουν οι
Carl Ruck
Eve Holberg
http://www.youtube.com/watch?v=7TP9inAr0OA
ΑπάντησηΔιαγραφή