Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΩΣ ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ

Η Ε.Ε. και κυρίως οι χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη αδυνατούν να δώσουν λύση στο συστημικό πρόβλημα του νομίσματος και την συνακόλουθη κρίση που προκαλεί. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα . Η αδυναμία άσκησης κοινής οικονομικής πολιτικής είναι το αποτέλεσμα της ισχύος που διαθέτει στην Ε.Ε και στην Ευρωζώνη το ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ.
Έτσι στο ζήτημα της οικονομίας, τα διάφορα όργανα της Ε.Ε. και της ευρωζώνης απλά εξυπηρετούν το υπερκράτος . Έχουμε με λίγα λόγια ένα πολιτικό προσωπικό που φαίνεται πως εκλέγεται από τα έθνη κράτη μα στην ουσία είναι όργανο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πως γίνεται αυτό το περίεργο φαινόμενο της μεταμόρφωσης του «πατριωτικού» προσωπικού που εκλέγεται από τα έθνη σε όργανο του υπερκράτους; Η απάντηση είναι απλή . Οι υπάρχουσες εθνικές δομές της οικονομίας έχουν μια σχέση απόλυτης εξάρτησης με το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος που αν δεν την αμφισβητήσει ο οποιοσδήποτε πολιτικός κατ’ ανάγκη εγκλωβίζεται στη τροχιά της. Βέβαια το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων του συστήματος γνωρίζει πολύ καλά αυτή τη σχέση εξάρτησης των εθνικών οικονομιών και των εθνικών δομών της οικονομίας με το υπερκράτος και απλά αποδέχεται την εξυπηρέτηση αυτής . Δεν έχουμε αλλοτρίωση στη πορεία των πραγμάτων αλλά ευθύς εξ αρχής υποταγή στην εξάρτηση των εθνικών οικονομιών από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος.
Συνεπώς μια πραγματικά εθνική και πατριωτική πολιτική οφείλει να έχει ως αρχή της την ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ της εθνικής οικονομίας από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος. Τούτο συνεπάγει ριζική επαναστατική αναθέσμιση της κοινωνίας , συντριβή της «εθνικής» τραπεζοκρατίας – πλουτοκρατίας και αναδιάρθρωση της οικονομίας πάνω στη βάση της οικονομίας της κοινωνίας και της κοινωνικής ανακύκλησης της εθνικής υπεραξίας της εργασίας. Ο εθνικισμός χωρίς εθνικο-λαική οικονομική θεώρηση είναι μια κραυγαλέα αγυρτεία .
Η απεξάρτηση της εθνικής οικονομίας από το χρηματοπιστωτικό υπερκράτος κατ’ ανάγκη είναι συνδεδεμένη με τον οικονομικό εθνικισμό δηλαδή με μια συγκεκριμένη πολιτική βούληση που εφέλκει την οικονομία από τη λεγόμενη ελεύθερη αγορά και την υποτάσσει στον πολιτικό σχεδιασμό , κτυπώντας ταυτόχρονα τα πολλαπλά αποτελέσματα της εξάρτησης . Συνεπώς η εθνομηδενιστική αριστερά δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην πορεία της εθνικής απεξάρτησης αλλά τουναντίον συνεισφέρει στην παράταση της εξάρτησης υποστηρίζοντας τα διαλυτικά φαινόμενα της , όπως είναι η λαθρομετανάστευση και η πολυπολιτισμικότητα που τείνουν να μετατρέψουν το έθνος-κράτος σε πολυφυλετική αγέλη. Μα από την αγέλη δεν είναι δυνατό να προκύψει ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ διότι τούτη η υπεραξία είναι προϊόν της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ . Από την πολυπολιτισμική και πολυφυλετική Βαβέλ μόνο κοινωνίες σκλάβων μπορούν να παραχθούν.
Εθνική εργασία σημαίνει πρώτα από όλα αξιοποίηση της εθνικής πολιτισμικής υπεραξίας που με τη σειρά της προϋποθέτει επικέντρωση και εμβάθυνση μέσω μιας εθνικής παιδείας στην εθνοφυλετική μας πολιτισμική κληρονομιά. Ο μελαψός ασιάτης ή αφρικανός που θα μάθει να μιλά ελληνικά ή που θα βαπτιστεί χριστιανός ορθόδοξος και θα μετονομαστεί «Έλληνας» δεν έχει τίποτα να προσφέρει σε αυτή την εμβάθυνση στην ελληνική κληρονομιά. Αντίθετα θα ενεργήσει ως στοιχείο καταστροφής αυτής της κληρονομιάς που δεν διανοίγεται παρα μόνο στο φυλετικώς ταυτόν , γνώριμο και οικείο.
Το συμπέρασμα αυτής της ανακοίνωσης είναι πως οι πολιτικοί μηχανισμοί της Ε.Ε. εφόσον δεν εκφράζουν εθνικές κυριαρχίες αλλά εθνικές υποταγές , δεν μπορούν να δώσουν λύση στην οικονομική κρίση. Η μόνη διέξοδος από τη κρίση περνά μέσα από το δρόμο του εθνικισμού ως εναντίωσης στην εξάρτηση των εθνικών οικονομιών στο χρηματοπιστωτικό υπερκράτος.
Το όραμα της ένωσης των ευρωπαϊκών εθνών πρέπει να στηριχθεί στις κοινωνικές οικονομίες των εθνών της και όχι στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και υπερκράτος που εισάγει θεσμούς δουλείας των ευρωπαϊκών εθνών και διάλυσης της πολιτισμικής τους ουσίας.
Λουκάς Σταύρου