Η Μαλβίνα ...αν ζουσε αυτά θαλεγε...ή ίσως απο κει πάνω μας τάστειλε...

Tα βιβλία είναι το λάδι της γνώσης
 κι όχι τα Λαδάδικα της Σαλονίκης...

 Ασπρορουχούδες  και φακάτοι μου  καιρό έχουμε να τα πούμε... Φρούμαξα πάλι γιατί με το χαρακτήρα που χω  δεν αντέχω να μαθαίνω ότι δε τυπώσανε βιβλία για τα παιδιά  και θα είναι αναγκασμένα να καταφεύγουνε στο Λιακόπουλο, στο Άδωνι και στο Λεωνίδα για να μάθουνε πως οι Έλληνες -ανέκαθεν- βγάζανε  ο ένας τα μάτια του άλλου κι αφήνανε τους μονόφθαλμους βάρβαρους -όπως τώρα- να κουμαντάρουνε το τόπο μας, τα ιερά και όσιά μας...
Κοιταζόμαστε με το Βασίλη  ως πνεύματα  και αναρωτιόμαστε γιατί θα πάει  απαξάπασα η πολιτική λούγκρα  στη Θεσσαλονίκη με κουστωδίες αυλοκολάκων και  χιλιάδες μπάτσους... Πετάχτηκε το Δελαπατρίδη και είπε, για να δουλέψουνε τα ξενοδοχεία, τα φαγάδικα, τα μαγαζιά που έχουνε φαπ 23 τα εκατό, τέλος πάντων τα Λαδάδικα και οι αρτίστες οι σαλονικιές που δε σταυρώνουνε πελάτη τελευταίως... Και τότε ένα πνεύμα  μας είπε: Με  όλα αυτά τα  τεράστια έξοδα για τη μετακίνηση στα λεφούσια  των χαραμοφάηδων χειροκροτητών και  προστατών των πολιτικών, θα μπορούσαν να τυπωθούν τα βιβλία των μαθητών...
 Τι άλλο να σας πω  φαρμακωμένα μου, παρά μόνο ότι
 όταν φτάσετε εδώ, μη περάσει το πνεύμα σας  τη πύλη που οδηγεί στη παρακολούθηση όσων θα συμβαίνουν στη Γη, αλλά να τρουπώσετε στο χώρο της λήθης και της λησμονιάς, της παντελούς αποκοπής  από όσα θα συμβαίνουν στην Ελλάδα... Μόνο τότε θα έχετε αιώνια ανάπαυση, αλλιώς ταραγμένο θα είναι το πνεύμα σας στους αιώνες τους άπαντες...
Σας γλυκοασπάζομαι με πόνο…