Η χρησιμότης των ηλιθίων του Γιάννη Κουριαννίδη

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (Π.Ν.Π.) αποτελούν μία ακόμη επινόηση για την τεκμηρίωση του δόγματος ότι «η Δημοκρατία (τους) δεν έχει αδιέξοδα». Με αυτές, η εκτελεστική εξουσία μπορεί να ... νομοθετεί και μάλιστα με κατεπείγουσες διαδικασίες και με την ελάχιστη απαιτούμενη πλειοψηφία, αφού για μείζονος σημασίας θέματα (λ.χ. η πρόσφατη δανειακή σύμβαση με τους διεθνείς τοκογλύφους) θα απαιτείτο πολύ μεγαλύτερος χρόνος και αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Όπως γράφει ο Γιώργος Αργυρόπουλος, οι Π.Ν.Π. αποκλίνουν από την ομαλή ή «φυσική» λειτουργία του πολιτεύματος, καθώς το μόνο αρμόδιο όργανο για την έκδοση κανόνων δικαίου αποτελεί το νομοθετικό όργανο, δηλαδή η Βουλή, η δε μη καταχρηστική εφαρμογή τους επαφίεται ουσιαστικά στην πολιτική εντιμότητα των εφαρμοστών του δικαίου. Σωθήκαμε δηλαδή!

Αν σκεφτεί κανείς ότι όλα τα άθλια νομοθετήματα των τελευταίων ετών, μέσω των οποίων εκχωρήθηκε η εθνική μας κυριαρχία και υποθηκεύτηκε ο εθνικός μας πλούτος, απαξιώθηκαν όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις και διαλύθηκε το κράτος πρόνοιας (μνημόνια, πολυνομοσχέδια κ.λπ.) πέρασαν από την Βουλή με Π.Ν.Π., αντιλαμβάνεται πόσο χρήσιμος είναι αυτός ο θεσμός για την υπέρβαση συνταγματικών διατάξεων, ακόμη και της βουλήσεως του λαού, ενώ παράλληλα προφυλάσσει τους αυτουργούς του από την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Πιθανότατα και η νέα κυβέρνηση των Τσίπρα και Καμμένου, μετά τις εντυπωσιακές υπαναχωρήσεις τους, όχι μόνον από τις προεκλογικές εξαγγελίες τους, αλλά και από πολιτικές πρακτικές και στάση ετών, θα ακολουθήσει την πεπατημένη των προκατόχων της. Αλλά κι αν δεν το κάνει, έχοντας προφανώς εξασφαλισμένη την στήριξη των μνημονιακών (πλέον) επιλογών της από τα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) και πιθανόν και του Ποταμιού, θα «καμαρώνει» την επαύριον για την «ευρύτατη πολιτική συναίνεση» των επιλογών της. Εξ άλλου, ο αναίσχυντος Άδωνις το δήλωσε: «Ποτέ δεν περίμενα ότι θα ψήφιζα μνημονιακά νομοσχέδια με εισηγητή τον Λαφαζάνη»!

Είναι φανερό πιά, ότι από τα καθάρματα ων προηγουμένων κυβερνήσεων περάσαμε στους ηλίθιους της τωρινής, οι οποίοι θεωρούν ότι η χώρα είναι ένας προσομοιωτής πτήσεων μεταξύ των ιδεολογικών εμμονών τους και της νεοαστικής τους κουλτούρας. Στο άρθρο μου του περασμένου φύλλου έγραψα ότι η υποχρέωση των νέων δυνάμεων που ο ελληνικός λαός ανέδειξε, τόσο στα δεξιά όσο και στα αριστερά του πολιτικού σκηνικού, είναι να παράξουν πολιτικά αποτελέσματα. Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη τους απέναντι στην Ιστορία, στον Πολιτισμό, στο Έθνος και στην Κοινωνία.

Η αριστερή κυβέρνηση φάνηκε ανίκανη να διαχειριστεί με υπευθυνότητα την ευκαιρία και την τιμή που της επιφύλαξε ο ελληνικός λαός. Μέχρι στιγμής, όμως, η ίδια ανευθυνότητα διαφαίνεται και στα δεξιά του πολιτικού σκηνικού, αφού η Χρυσή Αυγή, που θα μπορούσε να αποτελέσει την μεγάλη εναλλακτική στην περίπτωση που απομυθοποιηθεί πλήρως και τάχιστα ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ανίκανη να αρθρώσει μία σοβαρή πολιτική πρόταση και να αγκαλιάσει έτσι τις μεγάλες λαϊκές μάζες. Έτσι, είναι θέμα χρόνου το πότε θα βαρεθεί πια ο μέσος ψηφοφόρος της να αγωνίζεται απλώς για την αποφυλάκιση των εγκλείστων βουλευτών της και θα επιζητήσει κάτι άλλο.

Εκεί, λοιπόν, βρίσκεται κι ο μεγάλος κίνδυνος, αφού τα απομεινάρια της Μεταπολιτεύσεως δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη. Και μπορεί το μεν ΠΑΣΟΚ να αποσυνετέθη και να έχει απαξιωθεί πλήρως, αλλά στο χώρο της ΝΔ υπάρχουν ακόμη στελέχη και δυνάμεις που μπορούν να δρομολογήσουν μία επάνοδο στην εξουσία. Με δεδομένη την κεντρώα στροφή της ΝΔ, μετά την διαδοχή Σαμαρά, ο μόνος τρόπος για την κυβερνητική επιστροφή της «μεγάλης κεντροδεξιάς παρατάξεως» θα είναι η δημιουργία ενός κόμματος με χαρακτηριστικά λαϊκής Δεξιάς, με σοβαρή ηγεσία, που θα συγκεντρώσει όλους τους «καμμένους» δεξιούς που είτε έφυγαν, είτε θα ασφυκτιούν πλέον σε μία τέτοια ΝΔ και θα αποτελέσουν τον χρήσιμο μπαλαντέρ για την αναρρίχηση στους θώκους της εξουσίας.

Στην περίπτωση αυτή, μπαίνει ταφόπλακα στα όποια όνειρα του πατριωτικού χώρου για την ανατροπή της φαυλοκρατίας και του προδοτικού συστήματος που οδήγησε την πατρίδα στην καταστροφή και την απαξίωση. Οι χρήσιμοι ηλίθιοι θα έχουν επιτελέσει για άλλη μια φορά το έργο για το οποίο προορίζονται διαχρονικά και ο ελληνικός λαός θα μπει σε («δημοκρατικό» αυτή την φορά) γύψο για αρκετά ακόμη χρόνια. Και αν όλα τα παραπάνω ακούγονται ως σενάρια πολιτικής φαντασίας, ας σκεφτούμε πόσα από όσα βιώνουμε σήμερα ήταν αδιανόητο και να σκεφτόμασταν πριν 5 χρόνια ότι θα μπορούσαν να συμβούν, κι ας λάβουμε τις σωστές αποφάσεις. Όλοι μας.