ΠΕΡΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Είμαι σίγουρος ότι άμα γίνει μια δημοσκόπηση μεταξύ των Ελλήνων πολιτών που να ρωτά αν αυτοί είναι ικανοποιημένοι από την ζωή που διαβούν θα έβγαζε ένα αποτέλεσμα που προφανώς ξέρουν οι κυβερνώντες, αλλά δεν τολμούν καν να το ψελλίσουν. Κανείς πέραν της ελίτ στην Εκάλη δεν είναι ικανοποιημένος με αυτό που ζει. Γίνονται βέβαια δημοσκοπήσεις σχετικά με το τι θεωρεί πιο σημαντικό ο καθένας, ως πρόβλημα, αλλά ακόμα και αυτό έχει έναν απώτερο σκοπό. Ο σκοπός είναι ο ίδιος με τις ειδήσεις που αναφέρουν τάχιστα πόσο "πονά" η αγορά από τις απεργίες των φορτηγατζήδων, για να δώσουμε ένα παράδειγμα. Στις δημοσκοπήσεις, λοιπόν, κάποιο πρόβλημα εμφανίζεται ως πρωτεύον και κάποιο ως δευτερεύον. Χωρίζεται η Ελληνική κοινωνία σε νέους, γέρους, αριστερούς, δεξιούς και για την κάθε κατηγορία φτιάχνεται ένας ξεχωριστός πίνακας με την προτεραιότητα των προβλημάτων της. Ο σκοπός πίσω από αυτά τα νούμερα είναι η διάσπαση και η ανάλωση τηλεοπτικού χρόνου σε δακρύβρεχτες αναλύσεις, όπου όλοι "καταλαβαίνουν" τον λαό. Ο σκοπός είναι η υποβάθμιση των ίδιων αυτών των προβλημάτων με την εμφάνιση τους ως μεμονωμένα και ξεχωριστά, ενώ στην ουσία υπάρχει ένας κοινός παράγοντας, το πολιτικό σύστημα, στον οποίο όλα αυτά αθροίζονται και εμφανίζουν ένα στατιστικό ποσοστό της τάξεως του 95 και παραπάνω τοις εκατό. Η διαίρεση και η διάσπαση αυτού του ποσοστού ουσιαστικά χρυσώνει το χάπι των κυβερνώντων, λειαίνει την εικόνα μιας κοινωνίας σε κατάσταση προχωρημένης σήψης και, το σημαντικότερο, αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα. Στρέφει κοινωνικές ομάδες την μία εναντίον της άλλης με την βοήθεια, φυσικά, πρακτόρων και "παπαγάλων". Ο σύγχρονος Έλληνας δέχεται αλλεπάλληλες ριπές παραπληροφορίας, αβοήθητος μέσα στα ίδια του τα προβλήματα και τις έγνοιες, προβλήματα που δεν τα δημιούργησε μόνος του, αλλά του τα "φόρτωσε" το ίδιο το σύστημα που τον παραπληροφορεί. Και το καρπούζι και το μαχαίρι έχουν, δηλαδή, οι κυβερνώντες μας καθώς μπορούν και πολιτική να ασκούν και να επηρεάζουν την κοινή γνώμη ώστε να αποδεχτεί την πολιτική του αυτή, ως την μόνη δυνατή. Ένας φαύλος κύκλος που δείχνει να μην μπορεί να σπάσει, παρά μόνο με μία Επανάσταση, έτσι όπως αυτή πρέπει πάντα να τελείται. Μια αλλαγή στάσης δηλαδή σε όλα τα επίπεδα.

Πνευματική Επανάστασις

Ένας από τους κύριους υπόλογους της κατάστασης στην οποία σήμερα βρισκόμαστε δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Λαό, αφού η σημερινή, αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θεωρητικά τουλάχιστον, επιβλήθηκαν με τρόπο δημοκρατικό, δηλαδή με την ψήφο και την συναίνεση του Λαού. Συστηματικά στην εποχή της μεταπολίτευσης όλοι υπόσχονται ρήξη και ανατροπή, αλλά η μόνη τέτοια ρήξη που έχουμε δει, είναι καταρχάς στην πνευματική μας ζωή που βιάστηκε από τον άκρατο καταναλωτισμό και την εισβολή του υλισμού όχι μόνο μέσα στα σχολεία μας, αλλά και βιαίως με την μορφή βομβαρδισμού διαφημίσεων στην ίδια μας την ζωή. Απαιτείται λοιπόν, Πνευματική Επανάσταση. Όχι με την επιστροφή στα παλιά, αλλά με την δημιουργία ενός νέου Ελληνικού Ιδεώδους, στην Παιδεία, αλλά και γενικότερα στην ζωή μας. Ενός Ιδεώδους, σεβόμενο τον διαχρονικό Ελληνισμό και συνεχίζοντας τον. Όχι φορώντας Ευρωπαϊκά "ρούχα" που θα το κάνουν να φαντάζει ένας παλιάτσος των παλιών Ευρωπαϊκών παλατιών, ούτε στρεφόμενο ανατολικά σαν γκέισα, που έχασε τον προσανατολισμό της. Ένα Πνεύμα, καθαρά Ελληνικό, βασιζόμενο στο προγονικό και επικαιροποιημένο, ένα Πνεύμα Τιμής, Πίστης, Αλήθειας και Αρετής. Ένα Πνεύμα φωτοβόλο που να κατακαίει συντηρητικούς και προοδευτικούς που μας οδήγησαν στην πόρτα της Παγκοσμιοποίησης, τον μύλο που θα αλέσει τους Λαούς. Μία Οικογένεια που θα αναθρέφει Έλληνες, μια Παιδεία που θα θέτει τις βάσεις του ίδιου του Ανώτερου Ελληνικού Πνεύματος, μια κοινωνία που θα προτρέπει το άτομο στην αυτοβελτίωση με οροφή την φυσική οροφή της Φυλής, δηλαδή καμμία οροφή. Μία Ελλάδα που θα εκτελεί το χρέος της προς την ράτσα, όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης στην περίφημη "Ασκητική", από την οποία θεωρώ χρέος μου να παραθέσω ένα απόσπασμα, ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό σχετικά με αυτό λέω εδώ:
‎"Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει."
Βαθύτατη Πνευματική επανάστασις που θα περιλαμβάνει Φιλολογική και Καλλιτεχνική επανάσταση, λέει ο Περικλής Γιαννόπουλος στο απόσπασμά-έμπνευση αυτού του άρθρου. Και έχει απόλυτο δίκιο καθώς δεν μπορεί να συντελεστεί καμμία πνευματική επανάσταση άμα δεν υπάρξει επανάσταση στην Παιδεία. Επανάστασις καλλιτεχνική γιατί η τέχνες καλλιεργούν ήθη, που θα συζητήσουμε αργότερα, και προάγουν την παιδεία. Στην σημερινή εποχή, ιδιαίτερα, οι "καλλιτέχνες" έχουν μπει σε έναν κύκλο-μισθολόγιο κυβερνητικής προπαγάνδας.

Επανάστασις Ηθική

Μία αλήθεια που πονάει πάρα πολύ είναι ότι τίποτα από ότι ζούμε σήμερα δεν θα είχε γίνει άμα οι Έλληνες πρώτα από όλους δεν δεχόντουσαν και αποζητούσαν τον βιασμό τους. Έλληνες ήταν αυτοί που διορίστηκαν κατά κοπάδια στο Δημόσιο με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Έλληνες ήταν οι συνεργάτες των δουλεμπόρων που γέμισαν την Ελλάδα με λαθρομετανάστες, Έλληνες ήταν αυτοί που τους πρόσφεραν δουλειά και άφηναν τον αδερφό τους στο δρόμο με αντάλλαγμα να μην πληρώνουν ένσημα και ασφάλιση. Έλληνες ήταν οι γονείς που κλαιγόντουσαν στην εκάστοτε κυβέρνηση για να πάρει καλύτερη μετάθεση το παιδί τους στον Στρατό και να μπορέσει να περάσει μία θητεία χωρίς να κάνει τίποτα. Οι Έλληνες ήταν που δεν αντέδρασαν ποτέ σε αυτά που τους ενοχλούσαν, είναι αυτοί που δώσανε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Σημίτη, λίγο μετά το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, για το οποίο δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς. Είναι οι ίδιοι που παρά τον γενικότερο αποτροπιασμό για τα Ίμια ποτέ δεν πίεσαν για να αποδοθούν πραγματικά ευθύνες για την Σημαία που "πήρε ο άνεμος". Δεν μπορεί να εξηγηθεί, αλλιώς, η ανοχή του Ελληνικού Λαού απέναντι στην πρωτοφανή κοροϊδία με την οποία αντιμετωπίζεται από τους κυβερνώντες, παρά με το ότι όλοι έχουν βολευτεί κάπως με την παρούσα κατάσταση. Βουλιάζοντας στον καταναλωτισμό ο Έλληνας θυσίασε τα πάντα στο βωμό του χρήματος και της αυτοπροβολής. Ο υλιστικός τρόπος ζωής κοίμισε τα κοινωνικά του ένστικτα και κάνει την Ηθική επανάσταση αναγκαία, μία Ηθική επανάσταση Ατομική και Κοινωνική ή μάλλον Ατομική και ανιδιοτελής που θα εξελιχτεί σε Κοινωνική και ταυτοχρόνως Κοινωνική που θα επισπεύσει την Ατομική που θα την τροφοδοτήσει. Μια Ηθική Επανάσταση που θα έχει σχέση όχι με τον Συντηρητισμό, αλλά με την Αρετή και την Τιμή, μία επανάσταση που θα διαλέξει τον δύσκολο δρόμο, την ανηφόρα της αυτοβελτίωσης, τον δρόμο με τα αγκάθια της ευγένειας, του ήθους, αλλά και της τόλμης, μακριά από την δειλία, την αγένεια, τον εύκολο πλουτισμό, προς την πνευματική τελειότητα και μακριά από τον υλιστικό βούρκο.

Επανάστασις Πολιτική

Ακόμα και αν κάποιος θεωρήσει εαυτόν δημοκράτη θα πρέπει να παραδεχτεί, ότι αυτή μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε ουτοπικά επίπεδα που ακόμα και στην περίφημη δημοκρατία των Αθηνών δεν έφτασε, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το κοινοβουλευτικό εξάμβλωμα. Η δημοκρατία το μονογενές τέκνο του καπιταλισμού, η φράση του Ιωάννη Μεταξά που φαντάζει ολοένα και πιο ακριβής, όσο η δημοκρατική λαίλαπα στοιβάζει τους ανθρώπους στα αστικά κέντρα ικανοποιώντας την αστυφιλική της μανία, δεν μπορεί παρά να αναπαράγει τον εαυτό της μέσα στην κοινωνία με την μορφή του υλισμού και όλων των παρελκόμενων του. Με το επίπεδο της Παιδείας συνεχώς να υποβιβάζεται και την παράλληλη μαζοποίηση του σύγχρονου Έλληνα, η πολιτική έχει χάσει τον σκοπό της επίτευξης οραμάτων και στόχων, παρά έχει γίνει και αυτή πόρνη της δημοσιότητας με την παρουσία τηλεστάρ και "αναγνωρίσιμων" ανθρώπων πιο σημαντική από την οποιαδήποτε πολιτική άποψη και πρακτική. Η διαφήμιση και η επικοινωνία αντικατέστησε την προπαγάνδα και την πολιτικοποίηση, καθιστώντας τες δαιμονικές ως λέξεις, όπως και κάθε τι άλλο που δεν μπορεί να το αντέξει η "δημοκρατία" και την φέρνει σε αδιέξοδα, που ευαγγελίζεται ότι δεν έχει. Η "ανάγκη" για δημοκρατία πλέον υπάρχει παρά μόνο στα μυαλά των υστερόβουλων και στα γραφεία των διαφημιστικών εταιριών, όμως ακόμα και η εντατική πλύση εγκεφάλου αποτυγχάνει πλέον, αφού όπως είπαν πολλά ρεπορτάζ ο μεγάλος νικητής των εκλογών είναι ο αντί-κομματισμός, ο οποίος κινδυνεύει να παρουσιαστεί ως υπαρκτή πολιτική δύναμη, όταν τελειώσει το παραμυθάκι περί επανάστασης μέσω της αποχής και του άκυρου, το οποίο έχει εκτραφεί σε μεγαλοκομματικά γραφεία, και προπαγανδίζεται πλέον από όλο το φάσμα της γραφικότητας, τηλεοπτικής ή μη. Επανάσταση με φραπέ, καναπέ και ένα αντικαπιταλιστικό αυτοκόλλητο σε κάποια Starbucks στην μέση του πουθενά ποτέ δεν έγινε και όποιος πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο καλύτερα να το ξανασκεφτεί, αν έχει μείνει τίποτα μέσα στο κεφάλι του, από το διαρκές πλυντήριο σκέψεως.

Επανάστασις Ιδεολογική

Πάει καιρός από τότε που η Ελλάδα συνταράχτηκε από ένα όραμα. Πάει ακόμα περισσότερος καιρός από τότε που η Ελλάδα οδηγήθηκε από μία κοσμοθεωρία προς το μέλλον της. Κυβερνούμενη από τοκογλύφους, οπορτουνιστές, αλλόφυλους και γενικώς από απατεώνες, πολιτικούς και μη, η Ελλάδα πολύ καιρό τώρα πελαγοδρομούσε σε πέλαγα που οι ξένες δυνάμεις την είχαν στείλει για να πνιγεί. Ο συνεκτικός κρίκος των Ελλήνων, η αμυντικογενής ενότητα απέναντι στον επελαύνοντα εχθρό, έχει αδυνατίσει από ιδεολογήματα και εντολοδόχους αυτών ακριβώς των ξένων δυνάμεων. Επιτακτική η ανάγκη ιδεολογίας και ιδεολόγων, κοσμοθεωρίας και ανθρώπων που θα την υπηρετούν με αυταπάρνηση. Η Ελλάδα χρειάζεται ιδεολογία και όχι μια απλή θεωρία διαχείρισης της οικονομίας, άλλωστε πάσχουμε από τόσο πολλά που η οικονομία είναι απλά ένα σκέλος, και μάλιστα μικρό, του όλου προβλήματος. Μία ιδεολογία που θα χαραχτεί από αληθινούς ιδεολόγους και ζηλωτές αυτής της Ιδέας που θα την χαράξουν με Πίστη και Σεβασμό προς τα Ιδανικά της και όχι από αμόρφωτους χαρτογιακάδες και υστερόβουλους διαφημιστές, με φόντο την καρέκλα. Μια ιδεολογία που θα υπηρετηθεί, όπως είχε πει ο Μέγας Πλάτων, από τον άνθρωπο που θέλει λιγότερο από όλους να κυβερνήσει στην θέση του Ηγέτη. Έναν άνθρωπο ασυμβίβαστο που δεν προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες με φόντο τα "ψηφαλάκια". Επειδή βέβαια όλοι μέσα στην απελπισία τους θέλουν να διαλέξουν κιόλας αυτόν που θα τους τραβήξει από την θανατηφόρα κινούμενη άμμο, ας δώσω και εγώ την πρόταση μου για αυτή την ιδεολογία παραθέτοντας ένα απόσπασμα του Ίωνος Δραγούμη:
"Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος."
Κώστας Αλεξανδράκης