Πανικόβλητος ο φίλος μου, ήρθε και κάθισε δίπλα μου στο καφέ. Τα
μάτια του πετούσαν αστραπές και γεμάτος θυμό παρήγγειλε τον καφέ του.
Χειρονομούσε, φώναζε και κάποια στιγμή άπλωσε τα χέρια του με ανοικτές
τις παλάμες και φασκέλωσε προς το γραφείο τοπικού βουλευτή της Νέας
Δημοκρατίας που βρισκόταν ακριβώς απέναντι.
«Ο γιος μου», έσκουξε, «ο Γιωργάκης, ο μεγάλος ντε, ήρθε χθες και μου δήλωσε ορθά – κοφτά πως θα ψηφίσει τους χιτλερικούς». Ο γιος του ο Γιώργος, είχε περάσει φέτος στο πανεπιστήμιο κι ετοιμαζόταν για φοιτητής. «Θα πάει με τον Κασιδιάρη, τον Καιάδα και τον Μιχαλολιάκο, ακούς;» φρύαξε ο πατέρας του ξεφυσώντας δυνατά. «Και οι δικοί μας, τα ψόφια άλογα, οι αστραχάν, κάθονται και κοιτάνε σαν χάνοι και διορίζουν τα σόγια τους στο δημόσιο» συμπλήρωσε ο φίλος μου ρίχνοντας ακόμη δύο φάσκελα προς την γνωστή κατεύθυνση.
«Τον ρώτησες γιατί θα πάει μαζί τους; Το συζητήσατε;» του είπα.
«Εσύ τι λες; Τρεις ώρες τον πιλάτευα χθες το βράδυ» απάντησε. «Είπε πως είναι μόδα. «Τρέντι» το είπε. Οι περισσότεροι φίλοι του προς τα κει «γέρνουν». Και οι άλλοι είναι με τον Τσίπρα! Δεν υπάρχει ούτε ένας, μου είπε, που να δηλώνει ότι θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Ακούς; Ούτε ένας στην παρέα του. Και όχι μόνο! Και στις άλλες παρέες το ίδιο. Είναι τρελό, τα ίδια μας τα παιδιά επωάζουν μέσα τους, γύρω τους, στα στέκια τους το αυγό του φιδιού. Απίστευτο!».
«Καμιά σοβαρή εξήγηση έδωσε;» επέμεινα εγώ.
«Δεν βλέπουν μέλλον μπροστά τους, είπε. Ντρέπεται με αυτούς που τοποθετήθηκαν υπουργοί, θύμωσε με τα μέτρα που ετοιμάζουν, αισθάνθηκε ταπείνωση όταν ψάχναμε σπίτι να του νοικιάσουμε και αναγκαζόμασταν να «εξαιρούμε» γειτονιές επειδή ήταν γεμάτες λαθρομετανάστες και ως εκ τούτου δυνάμει επικίνδυνες. Ξέρεις, η Θεσσαλονίκη έχει γεμίσει γκέτο, εδώ οι Γεωργιανοί, εκεί οι μαύροι, παραπέρα οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί, παντού οι Αλβανοί, μας βγήκε η πίστη να βρούμε σπίτι κοντά στο ΑΠΘ αλλά μακριά από γκέτο λαθρομεταναστών. Ο μικρός το βίωσε μάλλον τραυματικά αυτό. Αλλά, πες μου στο θεό σου, κι εσύ το ίδιο δεν θα έκανες σαν πατέρας; Θα άφηνες τον γιο σου να μείνει σε μια γειτονιά όπου μόλις σουρουπώνει θα φοβάται να κυκλοφορήσει;»
«Έχεις δίκιο» του απάντησα. «Αλλά του είπες πως η ΧΑ δεν είναι η λύση στο πρόβλημα αλλά ένα πρόβλημα μεγαλύτερο, που για την ώρα δεν φαίνεται αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ πάνω κυρίως στους νέους, αν καταφέρουν να την γιγαντώσουν;»
«Εσύ τι λες;» είπε απελπισμένος. «Μου απάντησε πως όσο τα δημοκρατικά κόμματα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, οι νέοι όπως αυτός δεν βλέπουν άλλον δρόμο. Δεν βλέπουν μέλλον μπροστά τους, δεν έχουν κέφι να σπουδάσουν καν! Φοβούνται μέσα στην ίδια την χώρα τους! Τέτοια ξευτίλα δεν την ανεχόμαστε ρε πατέρα, μου είπε γεμάτος θυμό. Κάντε κάτι εσείς οι «δημοκράτες» αν δεν θέλετε να γίνουμε όλοι Χρυσή Αυγή».
Ύστερα, αναπολήσαμε τα γεγονότα των τελευταίων τριών ετών. Θυμηθήκαμε το φθινόπωρο του 2009, το τρέξιμο που είχαμε ρίξει για να βγει ο Σαμαράς αρχηγός με την εντολή να αλλάξει το κόμμα, να «καθαρίσει» την κόπρο του Αυγεία, να παράξει πολιτική και ιδεολογία, να κάνει την παράταξη ξανά ελκυστική στη νέα γενιά. Συμφωνήσαμε πως μέχρι τώρα, τίποτε από αυτά δεν έγινε πράξη. To ιδεολογικό μέτωπο εγκαταλείφθηκε, ο πατριωτισμός έγινε βορρά σε νέους και παλαιούς επιτήδειους της εθνικοφροσύνης, η παραγωγή πολιτικής ξεχάστηκε με τις διαχειριστικές επιλογές για το μνημόνιο. Που να βρίσκονται άραγε τώρα εκείνοι οι πολύφερνοι σύμβουλοι του Σαμαρά με τα “ιδεολογικά προτάγματά τους”;
Συμφωνήσαμε πως ήταν λάθος η «συγκυβέρνηση» Παπαδήμου και πως η ιστορία έδειξε πως ήταν εφικτή η προσφυγή στις κάλπες τον Δεκέμβριο του 2011, όπως πιστεύαμε και οι δύο τότε και περισσότερο τώρα, που αισθανόμασταν και δικαιωμένοι για εκείνη την άποψή μας. Συμφωνήσαμε πως ήταν ολέθριο λάθος επικοινωνίας η μνημονιακή «εικόνα» που έβγαζε προς τα έξω η ΝΔ από το Νοέμβριο του 2011 και δώθε. Ένα επικοινωνιακό κακούργημα, που την εμπόδισε να «κεφαλαιοποιήσει» πολιτικά την οξυδέρκεια του Σαμαρά που πρώτος είδε πως τα μέτρα και τα μνημόνια έγερναν «μονόπαντα» προς την ύφεση και την φτωχοποίηση της κοινωνίας. Η ψήφιση του δεύτερου μνημονίου, κατάντησε στο τέλος υποχρεωτική, με ευθύνη και της ΝΔ δυστυχώς. Και τότε ήταν που άρχισε να «φουσκώνει» εκλογικά η Χρυσή Αυγή. Τράφηκε πολιτικά, από την απελπισία και το αδιέξοδο όπου είχαμε καταφέρει να στριμώξουμε ένα κόσμο ολόκληρο, στην συντριπτική πλειοψηφία ανέργους και νέους. Είμαστε βέβαιοι πως ενώ η κοινή προσλαμβάνουσα της κοινωνίας, είναι πως την Χρυσή Αυγή «φούσκωσε» το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, εκείνο που πραγματικά την απογείωσε, ήταν ο οικονομικός κατήφορος και η αφερεγγυότητα του πολιτικού συστήματος και των αστικών κομμάτων.
Φτάνοντας στο σήμερα και στο «δια ταύτα» συνομολογήσαμε πως το παιχνίδι θα χαθεί πολιτικά για τον Πρωθυπουργό, αν δεν αναλάβει αστραπιαίες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες. Αν δεν δράσει τολμηρά, ρηξικέλευθα και αποτελεσματικά. Αν συνεχίσει να πολιτεύεται με χαμηλούς τόνους, πίσω από κλειστές πόρτες αποστειρωμένων πολιτικών καταφυγίων, ερήμην του Λαού, χωρίς τον Λαό, και μακριά από τον κόσμο, οι διαρροές προς το εφιαλτικό χιτλερικό γκρουπούσκουλο του Μιχαλολιάκου μπορούν να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να απειλήσουν την ίδια την χώρα.
Ο Σαμαράς, έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι στα χέρια του. Καιρός να αρχίζει να «κόβει» και να πετάει τα σάπια κομμάτια. Αρχής γενομένης από το ίδιο του το κόμμα. Δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του, όλα σχεδόν δουλεύουν εναντίον του και κυρίως ο χρόνος που περνάει. Λίγους ακόμη μήνες αδράνειας και πολιτικής ατολμίας και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Κάποιες κινήσεις έχουν γίνει αλλά οι επόμενες πρέπει να είναι καταλυτικές και ανατρεπτικές για το σύστημα, απρόσμενες και λυτρωτικές για την κοινωνία, τιμωρητικές για τους ενόχους και ανακουφιστικές για τον Λαό. Χωρίς αυτές, οι χιτλερικοί θα «λαφυραγωγήσουν» την νέα γενιά, μια γενιά που εμείς θα έχουμε εγκαταλείψει στο έλεός τους και ολόκληρη η χώρα θα ζήσει στιγμές εφιαλτικές και πρωτόγνωρες με την κοινωνία να κατατρώει ανελέητα τις ίδιες τις σάρκες της.
«Αντώνη Σαμαρά, σου χτυπάμε το καμπανάκι από την Βόρεια Ελλάδα! Μακάρι να μας ακούσεις, μακάρι να δράσεις σκληρά, ακαριαία και αποφασιστικά! Όλες μας οι ελπίδες σε σένα κρέμονται!» καταλήξαμε με τον φίλο μου.
Ύστερα, σκεφτικοί, συνεχίσαμε την κουβέντα χαμηλόφωνα, ρουφώντας τους καφέδες και βλέποντας με βουβή οργή στην απέναντι πλατεία να πυκνώνουν οι παρέες των λαθρομεταναστών κι από κοντά, οι ψευτοαναρχικοί με τα μπυρόνια στο χέρι, οι ρασταφάρι με τις λιγδιασμένες κοτσιδούλες και τα πρεζόνια που ετοιμαζόταν να «σουτάρουν» στην «σκοτεινή» πλευρά της πλατείας, εκεί όπου είχαν σπάσει όλους τους φανοστάτες από τη ρίζα και αν άπλωνες το χέρι στα παρατημένα από το Δήμο παρτέρια, αντί για χόρτα, έβρισκες μονάχα σκυλόσκατα, σύριγγες και χρησιμοποιημένα προφυλακτικά.
Ακενατόν
«Ο γιος μου», έσκουξε, «ο Γιωργάκης, ο μεγάλος ντε, ήρθε χθες και μου δήλωσε ορθά – κοφτά πως θα ψηφίσει τους χιτλερικούς». Ο γιος του ο Γιώργος, είχε περάσει φέτος στο πανεπιστήμιο κι ετοιμαζόταν για φοιτητής. «Θα πάει με τον Κασιδιάρη, τον Καιάδα και τον Μιχαλολιάκο, ακούς;» φρύαξε ο πατέρας του ξεφυσώντας δυνατά. «Και οι δικοί μας, τα ψόφια άλογα, οι αστραχάν, κάθονται και κοιτάνε σαν χάνοι και διορίζουν τα σόγια τους στο δημόσιο» συμπλήρωσε ο φίλος μου ρίχνοντας ακόμη δύο φάσκελα προς την γνωστή κατεύθυνση.
«Τον ρώτησες γιατί θα πάει μαζί τους; Το συζητήσατε;» του είπα.
«Εσύ τι λες; Τρεις ώρες τον πιλάτευα χθες το βράδυ» απάντησε. «Είπε πως είναι μόδα. «Τρέντι» το είπε. Οι περισσότεροι φίλοι του προς τα κει «γέρνουν». Και οι άλλοι είναι με τον Τσίπρα! Δεν υπάρχει ούτε ένας, μου είπε, που να δηλώνει ότι θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Ακούς; Ούτε ένας στην παρέα του. Και όχι μόνο! Και στις άλλες παρέες το ίδιο. Είναι τρελό, τα ίδια μας τα παιδιά επωάζουν μέσα τους, γύρω τους, στα στέκια τους το αυγό του φιδιού. Απίστευτο!».
«Καμιά σοβαρή εξήγηση έδωσε;» επέμεινα εγώ.
«Δεν βλέπουν μέλλον μπροστά τους, είπε. Ντρέπεται με αυτούς που τοποθετήθηκαν υπουργοί, θύμωσε με τα μέτρα που ετοιμάζουν, αισθάνθηκε ταπείνωση όταν ψάχναμε σπίτι να του νοικιάσουμε και αναγκαζόμασταν να «εξαιρούμε» γειτονιές επειδή ήταν γεμάτες λαθρομετανάστες και ως εκ τούτου δυνάμει επικίνδυνες. Ξέρεις, η Θεσσαλονίκη έχει γεμίσει γκέτο, εδώ οι Γεωργιανοί, εκεί οι μαύροι, παραπέρα οι Πακιστανοί και οι Αφγανοί, παντού οι Αλβανοί, μας βγήκε η πίστη να βρούμε σπίτι κοντά στο ΑΠΘ αλλά μακριά από γκέτο λαθρομεταναστών. Ο μικρός το βίωσε μάλλον τραυματικά αυτό. Αλλά, πες μου στο θεό σου, κι εσύ το ίδιο δεν θα έκανες σαν πατέρας; Θα άφηνες τον γιο σου να μείνει σε μια γειτονιά όπου μόλις σουρουπώνει θα φοβάται να κυκλοφορήσει;»
«Έχεις δίκιο» του απάντησα. «Αλλά του είπες πως η ΧΑ δεν είναι η λύση στο πρόβλημα αλλά ένα πρόβλημα μεγαλύτερο, που για την ώρα δεν φαίνεται αλλά θα γυρίσει μπούμερανγκ πάνω κυρίως στους νέους, αν καταφέρουν να την γιγαντώσουν;»
«Εσύ τι λες;» είπε απελπισμένος. «Μου απάντησε πως όσο τα δημοκρατικά κόμματα κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, οι νέοι όπως αυτός δεν βλέπουν άλλον δρόμο. Δεν βλέπουν μέλλον μπροστά τους, δεν έχουν κέφι να σπουδάσουν καν! Φοβούνται μέσα στην ίδια την χώρα τους! Τέτοια ξευτίλα δεν την ανεχόμαστε ρε πατέρα, μου είπε γεμάτος θυμό. Κάντε κάτι εσείς οι «δημοκράτες» αν δεν θέλετε να γίνουμε όλοι Χρυσή Αυγή».
Ύστερα, αναπολήσαμε τα γεγονότα των τελευταίων τριών ετών. Θυμηθήκαμε το φθινόπωρο του 2009, το τρέξιμο που είχαμε ρίξει για να βγει ο Σαμαράς αρχηγός με την εντολή να αλλάξει το κόμμα, να «καθαρίσει» την κόπρο του Αυγεία, να παράξει πολιτική και ιδεολογία, να κάνει την παράταξη ξανά ελκυστική στη νέα γενιά. Συμφωνήσαμε πως μέχρι τώρα, τίποτε από αυτά δεν έγινε πράξη. To ιδεολογικό μέτωπο εγκαταλείφθηκε, ο πατριωτισμός έγινε βορρά σε νέους και παλαιούς επιτήδειους της εθνικοφροσύνης, η παραγωγή πολιτικής ξεχάστηκε με τις διαχειριστικές επιλογές για το μνημόνιο. Που να βρίσκονται άραγε τώρα εκείνοι οι πολύφερνοι σύμβουλοι του Σαμαρά με τα “ιδεολογικά προτάγματά τους”;
Συμφωνήσαμε πως ήταν λάθος η «συγκυβέρνηση» Παπαδήμου και πως η ιστορία έδειξε πως ήταν εφικτή η προσφυγή στις κάλπες τον Δεκέμβριο του 2011, όπως πιστεύαμε και οι δύο τότε και περισσότερο τώρα, που αισθανόμασταν και δικαιωμένοι για εκείνη την άποψή μας. Συμφωνήσαμε πως ήταν ολέθριο λάθος επικοινωνίας η μνημονιακή «εικόνα» που έβγαζε προς τα έξω η ΝΔ από το Νοέμβριο του 2011 και δώθε. Ένα επικοινωνιακό κακούργημα, που την εμπόδισε να «κεφαλαιοποιήσει» πολιτικά την οξυδέρκεια του Σαμαρά που πρώτος είδε πως τα μέτρα και τα μνημόνια έγερναν «μονόπαντα» προς την ύφεση και την φτωχοποίηση της κοινωνίας. Η ψήφιση του δεύτερου μνημονίου, κατάντησε στο τέλος υποχρεωτική, με ευθύνη και της ΝΔ δυστυχώς. Και τότε ήταν που άρχισε να «φουσκώνει» εκλογικά η Χρυσή Αυγή. Τράφηκε πολιτικά, από την απελπισία και το αδιέξοδο όπου είχαμε καταφέρει να στριμώξουμε ένα κόσμο ολόκληρο, στην συντριπτική πλειοψηφία ανέργους και νέους. Είμαστε βέβαιοι πως ενώ η κοινή προσλαμβάνουσα της κοινωνίας, είναι πως την Χρυσή Αυγή «φούσκωσε» το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, εκείνο που πραγματικά την απογείωσε, ήταν ο οικονομικός κατήφορος και η αφερεγγυότητα του πολιτικού συστήματος και των αστικών κομμάτων.
Φτάνοντας στο σήμερα και στο «δια ταύτα» συνομολογήσαμε πως το παιχνίδι θα χαθεί πολιτικά για τον Πρωθυπουργό, αν δεν αναλάβει αστραπιαίες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες. Αν δεν δράσει τολμηρά, ρηξικέλευθα και αποτελεσματικά. Αν συνεχίσει να πολιτεύεται με χαμηλούς τόνους, πίσω από κλειστές πόρτες αποστειρωμένων πολιτικών καταφυγίων, ερήμην του Λαού, χωρίς τον Λαό, και μακριά από τον κόσμο, οι διαρροές προς το εφιαλτικό χιτλερικό γκρουπούσκουλο του Μιχαλολιάκου μπορούν να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να απειλήσουν την ίδια την χώρα.
Ο Σαμαράς, έχει και το μαχαίρι και το καρπούζι στα χέρια του. Καιρός να αρχίζει να «κόβει» και να πετάει τα σάπια κομμάτια. Αρχής γενομένης από το ίδιο του το κόμμα. Δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του, όλα σχεδόν δουλεύουν εναντίον του και κυρίως ο χρόνος που περνάει. Λίγους ακόμη μήνες αδράνειας και πολιτικής ατολμίας και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Κάποιες κινήσεις έχουν γίνει αλλά οι επόμενες πρέπει να είναι καταλυτικές και ανατρεπτικές για το σύστημα, απρόσμενες και λυτρωτικές για την κοινωνία, τιμωρητικές για τους ενόχους και ανακουφιστικές για τον Λαό. Χωρίς αυτές, οι χιτλερικοί θα «λαφυραγωγήσουν» την νέα γενιά, μια γενιά που εμείς θα έχουμε εγκαταλείψει στο έλεός τους και ολόκληρη η χώρα θα ζήσει στιγμές εφιαλτικές και πρωτόγνωρες με την κοινωνία να κατατρώει ανελέητα τις ίδιες τις σάρκες της.
«Αντώνη Σαμαρά, σου χτυπάμε το καμπανάκι από την Βόρεια Ελλάδα! Μακάρι να μας ακούσεις, μακάρι να δράσεις σκληρά, ακαριαία και αποφασιστικά! Όλες μας οι ελπίδες σε σένα κρέμονται!» καταλήξαμε με τον φίλο μου.
Ύστερα, σκεφτικοί, συνεχίσαμε την κουβέντα χαμηλόφωνα, ρουφώντας τους καφέδες και βλέποντας με βουβή οργή στην απέναντι πλατεία να πυκνώνουν οι παρέες των λαθρομεταναστών κι από κοντά, οι ψευτοαναρχικοί με τα μπυρόνια στο χέρι, οι ρασταφάρι με τις λιγδιασμένες κοτσιδούλες και τα πρεζόνια που ετοιμαζόταν να «σουτάρουν» στην «σκοτεινή» πλευρά της πλατείας, εκεί όπου είχαν σπάσει όλους τους φανοστάτες από τη ρίζα και αν άπλωνες το χέρι στα παρατημένα από το Δήμο παρτέρια, αντί για χόρτα, έβρισκες μονάχα σκυλόσκατα, σύριγγες και χρησιμοποιημένα προφυλακτικά.
Ακενατόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου