ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ

«Όταν πια η φάλαγγά τους είχε συνταχθεί και είχε φτάσει στο οπτικό πεδίο των εχθρών, ο βασιλιάς θυσίαζε την αίγα και παράγγελνε σ’ όλους να στεφανωθούν, ενώ παράλληλα διάταζε τους αυλήτες να παίζουν το «καστόρειον μέλος». Την ίδια στιγμή έδινε το σύνθημα ν’ αρχίση ένας εμβατήριος παιάνας, κ’ έτσι ο στρατός έδινε όψη επιβλητική και φοβερή μαζί καθώς προχωρούσαν με ρυθμό που τον έδινε ο αυλός και δεν διασπούσαν την συνοχή της φάλαγγας μήτε ένιωθαν κανένα σπάσιμο στις ψυχές τους, αλλά βάδιζαν στον κίνδυνο πράοι και χαρούμενοι κάτω από τους ήχους της μελωδίας, γιατί δεν είναι φυσικό να τρυπώση υπερβολικός φόβος ή θυμός στην ψυχή ανθρώπων που έχουν τέτοια διάθεση, αλλά απεναντίας σταθερό φρόνημα, ελπίδα και θαρρετή πίστης, πως ο θεός τους συντροφεύει.
Ο βασιλιάς προχωρούσε έχοντας μαζί του τους νικητές του «στεφανίτη» αγώνα. Και λέγουν σχετικά πως κάποιος, που του έδιναν στην Ολυμπιάδα πολλά χρήματα και δεν τα δέχτηκε, αλλά νίκησε με πολύ κόπο τον αντίπαλό του, όταν του είπαν: «Και τώρα, Σπαρτιάτη, τι κέρδισες από τη νίκη;» απάντησε γελαστός: «Θα πολεμώ τους εχθρούς τοποθετημένος εμπρός από τον βασιλιά μου».»