ΑΟΖ ΚΑΙ ΖΟΥΡΑΦΑ Ή ΛΑΔΟΞΕΡΑ

Την ώρα που μερικοί από τους δικούς μας αναρωτιούνται ακόμα αν η έννοια της ΑΟΖ, όπως την ανέδειξε ο καθηγητής Καρυώτης, έχει κάποια αξία, την ώρα που μερικοί από τους δικούς μας φοβούνται ακόμα και να την θεσπίσουν, η δυναμική της ΑΟΖ όχι μόνο προβληματίζει την Τουρκία, αλλά στην ουσία την αφοπλίζει.
Πρόκειται βέβαια, για την ΑΟΖ της Κύπρου, η οποία είναι πολύ μικρότερη από την ΑΟΖ της Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση, οι κινήσεις της Κύπρου το 2003, το 2007 και το 2010 με τις τρεις διακρατικές συμφωνίες διαδοχικά με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ, φέρνουν τα πρώτα χειροπιαστά αποτελέσματα. Ο Lasker έλεγε στο σκάκι, ως παγκόσμιος πρωταθλητής για 27 χρόνια, ότι η καλή κίνηση είναι αυτή που ενοχλεί τον αντίπαλο. Ενώ οι περισσότεροι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ΑΟΖ δεν έχει μεγάλη σημασία σε σχέση με το Casus Belli για τα χωρικά ύδατα και την υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ αποδεικνύει de facto ότι είναι όχι μόνο πιο λειτουργική, αλλά και αποτελεσματικότερη.
Η απόφαση της Κύπρου ν' αρχίσει τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της ακόμα κι αν αυτή δεν είναι πλήρης (χρειάζονται άλλα τρία κράτη για να ολοκληρωθεί de jure) προκαλεί κινήσεις όχι αγανάκτησης, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά κινήσεις απόγνωσης. Εδώ και χρόνια η Τουρκία δουλεύει για να μην υπάρχει η κρατική κυπριακή οντότητα κι όμως η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως αστερίσκους και υπέγραψε τρεις διακρατικές συμφωνίες, και τώρα έχει επιτέλους την δυνατότητα να υλοποιήσει τον στρατηγικό της σχεδιασμό. Κι αυτό γίνεται σε ένα ανεξάρτητο πλαίσιο από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, μπορούμε να φανταστούμε τη δράση της αν είχε κι ενίσχυση από την Ελλάδα.


Πάντως το block 12 είναι μία πραγματικότητα και το ίδιο ισχύει και για τις γεωτρήσεις. Ενώ όταν η Τουρκία κάνει δηλώσεις για τα κατεχόμενα, δεν έχει κανένα νόμιμο στήριγμα και λειτουργεί αποκλειστικά ως υπουργείο τύπου που δεν μπορεί να δράσει. Οι προσπάθειες της να πείσουν τις ξένες εταιρείες και να απειλήσουν την Κύπρο με ανάλογες κινήσεις στα κατεχόμενα είναι γελοίες και δείχνουν την απόγνωσή της. Στην στρατηγική, όταν είσαι αναγκασμένος να απειλήσεις και να δείξεις την ισχύ σου, έχεις ήδη χάσει το παίγνιο του πλαισίου. Η Τουρκία έχει χρόνια που λέει τα ίδια και δεν υλοποιεί τίποτα. Η Κύπρος έχει χρόνια που δεν λέει τίποτα, αλλά παράγει έργο, το οποίο αφοπλίζει πλέον την Τουρκία, μέσω της ΑΟΖ, την ίδια που μας δίδαξε ο καθηγητής Καρυώτης.

-Η Ζουράφα, η δύναμη του σημείου της ΑΟΖ

Αν χρειαζόμαστε ένα φυσικό παράδειγμα της δύναμης του σημείου στην ΑΟΖ για να γίνει κατανοητή σε όλους η αξία της, αρκεί να πάρουμε τη Ζουράφα. Σε σχέση με τα μεγέθη των κλασικών νησιών του Αιγαίου, μπορεί αυτή να μοντελοποιήσει με την έννοια των φυσικών, το σημείο. Όσον αφορά στην ΑΟΖ, η ύπαρξη του φάρου υποστηρίζει την έννοια της οικονομικής δραστηριότητας ακόμα κι αν αυτή είναι του ελάχιστου βαθμού, πράγμα που σημαίνει εκ των υστέρων ότι θα χρειαστεί μία επένδυση. Με τα νέα δεδομένα της τεχνολογίας δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, επιπλέον, όταν είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε μια πλατφόρμα στη μέση του πουθενά, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι διευκόλυνση προσφέρει ένα σταθερό σημείο.


Η Ζουράφα όσον αφορά το θέμα της επικάλυψης ανήκει στην κατηγορία της Γαύδου, διότι η ΑΟΖ της Σαμοθράκης την καλύπτει. Από την άλλη, η Ζουράφα ανήκει όντως στα ακριτικά νησιά, τα οποία καλύπτουν με την ΑΟΖ τους περιοχές που δεν καλύπτει κανένα άλλο νησί. Με άλλα λόγια, λόγω του μεγέθους της Ζουράφας, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε το εμβαδόν της κυψέλης Voronoi που καλύπτει και κατά συνέπεια, να αναδείξουμε την αξία της έννοιας της ΑΟΖ. Είναι βέβαια ο ίδιος λόγος για τον οποίο η Τουρκία αμφισβητεί την ύπαρξή της ως αντικείμενο της ΑΟΖ.


Ήρθε λοιπόν ο καιρός να αντιληφθούμε κι εμείς ως Έλληνες τη σπουδαιότητα της Ζουράφας μέσα στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Διότι αυτή τη φορά, το μέγεθος του νησιού είναι τόσο μικρό που αναγκαστικά μας προκαλεί. Εννοούμε ότι όταν το νησί είναι μεγάλο, έχουμε την εντύπωση ότι το μέγεθος του σχετίζεται με το μέγεθος της ΑΟΖ. Εδώ το παράδειγμα της Ζουράφας αποδεικνύει ότι ακόμα κι ένα σημείο, προσφέρει σε άδειο χώρο μια ΑΟΖ που έχει εμβαδόν π(200)2 ΝΜ2. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όπου η κυψέλη της Ζουράφας αγγίζει και τις κυψέλες που δημιουργούν τα σημεία της τουρκικής ακτής, υπάρχει βέβαια μία τροποποίηση. Το σημαντικό όμως είναι το διαφορικό, δηλαδή τι προσφέρει η ύπαρξη της Ζουράφας ως αντικείμενο της ΑΟΖ και αυτό εντοπίζεται εύκολα στο χάρτη. Αν τα μεγέθη ήταν του ίδιου τύπου, το εμβαδόν αυτό θα ήταν σχεδόν μηδενικό. Με άλλα λόγια, αποδεικνύουμε με τη Ζουράφα την αξία της ΑΟΖ ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις.