Στην εικόνα διακρίνεται ο χάρτης των ΗΠΑ με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (Exclusive Economic Zone) των αμερικανικών νησιών στον Ειρηνικό Ωκεανό μέχρι την Αρκτική ζώνη, αλλά την Καραϊβική. Ακόμα και οι ελαχίστων διαστάσεων νησίδες έχουν κατοχυρώσει το δικαίωμα της ΑΟΖ σε ακτίνα 200 μιλίων από τις ακτές τους.
Στα βόρεια και συγκεκριμένα μεταξύ της χερσονήσου της Αλάσκα και των απέναντι ρωσικών ακτών, που η απόσταση είναι κατά πολύ μικρότερη των 200 μιλίων (κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση του Αιγαίου) η ΑΟΖ ορίζεται από την αρχή της μέσης γραμμής, δηλαδή τα όρια της ζώνης κάθε κράτους φτάνουν μέχρι τη μέση της απόστασης που το χωρίζει από τις ακτές του γειτονικού κράτους. Υπάρχει όμως μία εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Η εξαίρεση αυτή είναι το ελληνικό Καστελόριζο… ...»»»
Οι Τούρκοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν το δίκαιο της θάλασσας, αλλά προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, με έναν εξόφθαλμα ανυπόστατο ισχυρισμό. Έναν ισχυρισμό τόσο χαμηλού επιπέδου, όσο η αλήστου μνήμης φράση: «το νησί δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά… στη Μεσόγειο». Προφανώς ο εμπνευστής και των δύο γελοίων απόψεων είναι ο ίδιος. Υποστηρίζουν λοιπόν οι Τούρκοι ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν είναι νησιά (!), αλλά προεκτάσεις της μικρασιατικής ενδοχώρας, επομένως δε δικαιούνται ΑΟΖ! Γιατί υποστηρίζουν αυτή την ανυπόστατη και γελοία εν ολίγοις θέση; Γιατί απέναντί τους δε βρίσκεται ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά ένα άθλιο προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων.
Με τη στρατιωτική ισχύ που διαθέτει (ακόμα) η Ελλάς, είναι ασφαλώς σε θέση να περιφρουρήσει τα δικαιώματά της, δικαιώματα που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο. Η προδοτική ηγεσία της χώρας αρνείται να ανακηρύξει ΑΟΖ και να ξεκινήσει την εξόρυξη των επιβεβαιωμένων ενεργειακών μας κοιτασμάτων. Σε σύντομο χρόνο, όταν το εθνοπροδοτικό Μνημόνιο θα έχει ισοπεδώσει οριστικά τα πάντα – και κυρίως τις Ένοπλες Δυνάμεις – η λύση θα είναι απλή: συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους, για να γλιτώσουμε τον πόλεμο. Παίρνουμε κι εμείς ένα ξεροκόμματο από τον ορυκτό μας πλούτο και είμαστε ευχαριστημένοι.
Στα βόρεια και συγκεκριμένα μεταξύ της χερσονήσου της Αλάσκα και των απέναντι ρωσικών ακτών, που η απόσταση είναι κατά πολύ μικρότερη των 200 μιλίων (κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση του Αιγαίου) η ΑΟΖ ορίζεται από την αρχή της μέσης γραμμής, δηλαδή τα όρια της ζώνης κάθε κράτους φτάνουν μέχρι τη μέση της απόστασης που το χωρίζει από τις ακτές του γειτονικού κράτους. Υπάρχει όμως μία εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Η εξαίρεση αυτή είναι το ελληνικό Καστελόριζο… ...»»»
Οι Τούρκοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν το δίκαιο της θάλασσας, αλλά προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, με έναν εξόφθαλμα ανυπόστατο ισχυρισμό. Έναν ισχυρισμό τόσο χαμηλού επιπέδου, όσο η αλήστου μνήμης φράση: «το νησί δεν ανήκει στο Αιγαίο, αλλά… στη Μεσόγειο». Προφανώς ο εμπνευστής και των δύο γελοίων απόψεων είναι ο ίδιος. Υποστηρίζουν λοιπόν οι Τούρκοι ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν είναι νησιά (!), αλλά προεκτάσεις της μικρασιατικής ενδοχώρας, επομένως δε δικαιούνται ΑΟΖ! Γιατί υποστηρίζουν αυτή την ανυπόστατη και γελοία εν ολίγοις θέση; Γιατί απέναντί τους δε βρίσκεται ένα κυρίαρχο κράτος, αλλά ένα άθλιο προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων.
Με τη στρατιωτική ισχύ που διαθέτει (ακόμα) η Ελλάς, είναι ασφαλώς σε θέση να περιφρουρήσει τα δικαιώματά της, δικαιώματα που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο. Η προδοτική ηγεσία της χώρας αρνείται να ανακηρύξει ΑΟΖ και να ξεκινήσει την εξόρυξη των επιβεβαιωμένων ενεργειακών μας κοιτασμάτων. Σε σύντομο χρόνο, όταν το εθνοπροδοτικό Μνημόνιο θα έχει ισοπεδώσει οριστικά τα πάντα – και κυρίως τις Ένοπλες Δυνάμεις – η λύση θα είναι απλή: συνεκμετάλλευση με τους Τούρκους, για να γλιτώσουμε τον πόλεμο. Παίρνουμε κι εμείς ένα ξεροκόμματο από τον ορυκτό μας πλούτο και είμαστε ευχαριστημένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου