Τα δεδομένα που προκύπτουν καθημερινά αποδεικνύουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις όλων αυτών που επιβουλεύονται, ενώ οι ίδιοι βολεύονται, τις δημόσιες θέσεις και τα δημόσια αξιώματα. Αν ζούσαμε στην Αθήνα της αρχαιότητας, τότε κάθε υποψήφιος «άρχων» θα έπρεπε να γυρνάει στους δρόμους της πόλης και να τίθεται στην κρίση του λαού για την συμπεριφορά, τον χαρακτήρα και τις πράξεις του. Τότε και μόνο τότε, αν δεν προέκυπτε κάποια κατηγορία στο πρόσωπο του υποψηφίου, θα μπορούσε να έχει μια πιθανότητα να διατελέσει άρχων της πόλης. Φανταστείτε τώρα το εξής, να ίσχυε το ίδιο και στις μέρες μας και να γυρνούσε στις γειτονιές ο υποψήφιος, χωρίς τη συνοδεία «φρουρών» και λοιπών κομματόσκυλων, και να ζητούσε την ψήφο και την επιδοκιμασία του χαρακτήρα και των πράξεων του. Να γυρνάει ο Πάγκαλος και να λέει «μαζί τα φάγαμε, αλλά εγώ έχω 72 ακίνητα, ενώ εσείς μισθούς πείνας, ή κάρτα ανεργίας». Να περιφέρεται ο Άδωνις στις γειτονιές και να λέει ότι « αν δεν ψήφιζα το μνημόνιο, τώρα δεν θα ‘χατε να φάτε»… Ο Τσοχατζόπουλος θα κατηγορούσε άπαντες περί πολιτικής κατασυκοφαντήσεως του, παρά τις καταφανείς ατασθαλίες και σκανδαλώδεις πράξεις του. Και ο μακρύς κατάλογος δεν έχει τέλος.
Σας είπαν πως λεφτά υπάρχουν και τους πιστέψατε. Δεν έχετε άδικο. Υπάρχουν λεφτά, αλλά μόνο για τα επιδόματα και τις «υπερωρίες» των βουλευτών.
Σας είπαν πως θα παρέχουν δωρεάν και δημόσια παιδεία. Αλήθεια είπαν. Θα καταργήσουν το μάθημα της Ιστορίας και των Θρησκευτικών και θα διδάσκουν στα πομακόπουλα υποχρεωτικά την τουρκική γλώσσα.
Σας είπαν πως λεφτά υπάρχουν. Ναι, υπάρχουν για να φτιάξουν τζαμιά, άλλα θα κλείσουν και θα συγχωνεύσουν εκατοντάδες σχολεία.
Σας είπαν πως λεφτά υπάρχουν και σας έδωσαν δάνεια με ευνοϊκές ρυθμίσεις και κυμαινόμενο επιτόκιο. Τώρα το κύμα του επιτοκίου σου πήρε το σπίτι, το αμάξι και την περηφάνια σου.
Έχεις πολλούς καλούς λόγους να πιστέψεις πως λεφτά υπάρχουν. Υπάρχουν για να χρηματοδοτούν ανιστόρητες εκπομπές και ατάλαντους, ημιμαθείς σκηνοθέτες που χύνουν την χολή τους στο -ήδη προβληματισμένο και έτοιμο να τα δεχτεί όλα- μυαλό σου.
Αν όλα αυτά δεν σε κάνουν να αφρίζεις, να πνίγεσαι, να εναντιώνεσαι, να βλέπεις πως η μόνη περίπτωση να κερδίσεις ξανά την περηφάνια σου είναι να εξεγερθείς, να κάνεις το βήμα το επαναστατικό, τότε δεν έχεις ελπίδα. Ν.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου