Ο ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ Ι. ΠΟΛΕΜΗ

Ένας μονάχα ελιποτάχτησε
πέταξε κάπου το τουφέκι,
στης νύχτας το σκοτάδι μπλέκει,
τρέμει όπως θάτρεμε στον άνεμο
πριν σβύση η λάμψις του κεριού..
Παίρνει το δρόμο του χωριού.

-Ποιός κρούει τη θύρα;
-Aνοιξε, μάννα μου,
δεν είναι κλέφτης μήτε ξένος,
ο γυιός σου κρούει καταδιωγμένος,
άνοιξε , μάννα μου. Μ' εβράχνιασεν
ο τρόμος, μ' έπνιξε ο ίδρως,
μ' έβαλε ο θάνατος εμπρός.

-Εμένα ο γυιός μου είναι στον πόλεμο,
να το το ξέστρωτο κρεββάτι,
τη θύρα ελάθεψες, διαβάτη.
Εμένα ο γυιός μου είναι στον πόλεμο
κι ίσως ποτέ δεν θα τον δώ.
Δεν είσαι σύ - φύγε απο δώ.

Αφιερωμένο στους πολιτικάντιδες της σημερινής μας κατάντιας.