ΣΟΥΦΛΙΩΤΙΚΗ ΣΑΤΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ 4

Γκάτζιους

Τουν Γκάτζιου, τσιούμπσι ντάβανους ,που έβουσκι στουν κάμπου.

Στου παραμάρτσ’ κείθι μιρά, κουντά σι μια τσούκα κουπρά,

τουν είχι θεία Λάμπου.

Κίνσει τουν κόσιου του χαιβάν’, θα παλαβό νταλντούσι.

σι μπλιούγκις ή γκιόλις τρανές, στη Μάρτσ’ αμα κι στου πρανές,

τς γκιντσέδις παρλαντούσι.

Ντουμάν’ συκώθκι, ρυμαδγιός , τσιρουβιλιάσκαν ούλα    

στου κάμπου, στα  κιραμαριά κι στου σταθμό σιακεί χαμπλά.

Κι’απ’έκ’ στα πηγαδούλια.

Κι όταν πιρνούσι τις γραμμές, έκατσι στηλουμένου .

Χιτς δεν κουνιούνταν, μα θαρείς, τριζήνα άκσι ‘που μακρά ,

πάτσι γιρά του φρένου,

η μπάμπου κατσιαμάκινα που τσιούμπσαν τα λιλέκια,

ήταν αυτή , του ζουντανό  γλύτουσι που θάμα τρανό .

ναι, μάζιυει πιλέκια.