Η συγχυτική πολυσημία όρων και ονομάτων (παρασιτικά έντομα, δαίμονες και καθεστωτικά σκουπίδια)
Τα ονόματα, οι όροι και γενικότερα οι λέξεις είναι συχνά πολυσήμαντες. Έτσι τα νοήματα συχνά σκεδάζονται και οι αλήθειες χάνουν την ευκρίνεια του περιγράμματός τους, οπότε κάθε Εθνικιστής Πολιτικός Στρατιώτης κινδυνεύει να εκδηλώσει ακούσια σφαλερές ενέργειες. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μέγας Διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής: «Το αδιόριστον των λέξεων γεννά το ακατάστατον των ιδεών και τούτο πάλιν το ακατάστατον των πράξεων». Για τούτο οφείλουμε πάντοτε να παρατηρούμε και να μελετάμε φαινόμενα, δρώμενα, πρόσωπα και πράγματα με λεπτομερή, πολυσύνθετο και πολυεπίπεδο τρόπο.
Για παράδειγμα: στην φυσική ιστορία η Λάμια είναι ένα γένος κολεόπτερων εντόμων της οικογένειας των κεραμβυκιδών, αρκετά κοινό στις χώρες της Μεσογείου, (όπως η Πατρίδα μας) με καστανοκίτρινες τρίχες (όχι …βαμμένες). Τα ακμαία άτομα του γένους όπως και οι προνύμφες (δλδ… από τα μικρά τους) είναι αχόρταγα ξυλοφάγα και ρημάζουν κλαριά και κορμούς από μουριές, ιτιές και λεύκες. Η καταπολέμηση της καταστροφικής επίδρασης της Λάμιας είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρειάζεται επιμονή και λεπτομερή παρατήρηση. Κατά την πάτρια προχριστιανική μυθολογία η Λάμια ήταν ένα φρικτό τέρας που σκότωνε παιδιά, όμως ο μεγάθυμος Δίας την λυπήθηκε και της έδωσε την δυνατότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα ξαναβάζει όποτε θελήσει (έτσι η Λάμια μεταβλήθηκε σε εκούσια τυφλό δαίμονα, που βλέπει μόνον ότι θέλει εκείνη να δει, ….. εκλεκτικά !).
Επίσης στην φυσική ιστορία ο Μυρμηκολέων είναι ένα γένος νευρόπτερων εντόμων της οικογένειας των μυρμελεοντιδών. Είναι αδύνατος στις πτήσεις, έχει μακριές κεραίες … σαν κέρατα, καθώς και … μαλακό σώμα. Όταν περάσει ένα έντομο ‐ πιθανό θήραμα, κοντά του, ο «κερασφόρος» Μυρμηκολέων δημιουργεί καθίζηση εδάφους, ώστε το θήραμα να γλιστρήσει μέσα της και αυτός να το φθάσει με τις συλληπτήριες και μυζητικές κάτω γνάθους και να το φάει. Σύμφωνα με την δαιμονολογία του εσωτερικού χριστιανισμού, ο Μυρμηκολέων είναι η προσωποποιημένη έκφραση του νου του Βεελζεβούλ, ο κατ’ εξοχήν συσκοτιστής του ανθρώπινου νου, ο δολιότερος παραγωγός χυδαίων και ανίερων λογισμών, θρεφόμενος από τους αφελείς στοχασμούς. Μανιακός και κομπορρήμονας, θρασύς και ειρωνικός, απορροφά ανθρώπινες σκέψεις, τις νοθεύει και ανατροφοδοτεί τους σκεπτόμενους, ώστε να τους χειραγωγήσει.
Ανάλογα, στην ζοφερή περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα της Μεταπολίτευσης, ο Λαός μας παραπαίει αντιληπτικά μεταξύ της … σύγχρονης ιπτάμενης εντομοπανίδας και της μυθολογικής δαιμονολογίας της Γ’ «ελληνικής» «δημοκρατίας». Θυματοποιείται πανεύκολα και ξεγελιέται επανειλημμένα από Μυρμηκολέοντες και Λάμιες της «προοδευτικής» και «μορφωμένης» μικροπολιτικής, επιλέγοντας να τον χειραγωγήσουν, να τον εκμεταλλευθούν και να καταστρέψουν ότι πολυτιμότερο έχει: τη γεννιά των παιδιών του, το Μέλλον. Οι μωρόπιστοι νεοέλληνες πιστεύουν και ελπίζουν στην καλοσύνη των ξένων, λειτουργώντας μόνιμα σαν αφελείς ανήλικοι που χαζεύουν απροβλημάτιστοι ανάλαφρες και πικάντικες ιστορίες με κινούμενα σχέδια. Για να ξεκολλήσουν από την αυτοκαταστροφική ραστώνη τους και να προχωρήσουν απαιτείται κατάλληλο ραβδί και καρότο, καθώς προσκύνησαν την καρδιά του κτήνους και κατάντησαν άθλια υποζύγιά του.
Το κάθε καθεστωτικό ερπετό, ο κάθε υποτελής, κάθε βασάλος και παρακεντές των Επικυρίαρχων και των ντόπιων αφεντικών, η κάθε συνωστιζόμενη θεραπαινίδα του εξουσιαστικού κατεστημένου και ξεσκονόπανο των κυβερνώντων, μπορεί να γίνει ακαδημαϊκός δάσκαλος, συγγραφέας τής χρονιάς, «εκλεκτή» τηλεπερσόνα, διορισμένο μέλος του προεδρείου δημοσίων και πολιτιστικών οργανισμών (αργόμισθος), αμειβόμενο μέλος διαφόρων κρατικών και κριτικών επιτροπών (χαραμοφάης), βουλευτής (είτε μετά δική του πρόταση σε «προοδευτικό» κόμμα, είτε μετά επιλογή του κόμματος) κ.ο.κ., δηλαδή χορτάτο κι «επιτυχημένο» αστικό σκουπίδι με σοσιαλμαρξιστικό αποσμητικό και πασπάλισμα. Όπως και να έχει, στη μεταπολιτευτική περίοδο, συχνότατα τέτοια κοινωνιοπαθή και ελειμματικά άτομα, είναι «καταξιωμένα» κοινωνικά μέλη, τα οποία μονίμως ξεχειλίζουν «δημοκρατία», «ανθρωπιά», «στυλάκι» και οίηση. Έτσι δίχως πιπέρι στη σαλιάρικη γλώσσα του (που ενίοτε ….τσαμπουκαλεύεται εκ του ασφαλούς), το κάθε εθνικό παράσιτο πιστεύει ότι μπορεί αβίαστα να συνεχίζει δραστηριότητες αναθεώρησης, μόλυνσης και κατάργησης της εθνικής ταυτότητας, διαβρώνοντας τους πυλώνες της εθνικής ιστορίας και εκπαίδευσης και τους φυσικούς ρόλους των δύο φύλων. Συνεπώς το κάθε εθνικό παράσιτο λειτουργεί υπονομευτικά, βλαπτικά και καταστροφικά για τα ουσιώδη ιστορικά, φυσικά και βιολογικά σημαίνοντα και σημαινόμενα του Λαού μας (εθνικά, πολιτειακά και έμφυλα σχήματα). Αυτή η εθνοαποδομητική ομάδα των ατομιστών κι εγωπαθών πνευματικών (και κατά καιρούς σωματικών) νεαζόντων νάνων με περισσό θράσος, λεκτική επιτήδευση και πομπώδες ύφος -αντιστρόφως ανάλογο της υπαρξιακής τους ουτιδανότητας- προβαίνει σε «πνευματική παραγωγή», εκδίδοντας σωρεία «έργων».
Η οποιαδήποτε αφήγησή τους σχετικά με σύγχρονα γεγονότα της επικαιρότητας ή παλαιότερα ιστορικά δρώμενα ακολουθεί σκόπιμα διαπλεκόμενες και συγχεόμενες τροχιές, που περιγράφουν εκλεκτικά τα καθέκαστα με επιλεκτικές παραπλανητικές συνεκδοχές. Τα πολιτικά λογοτεχνικά, επιστημονικά και εκπαιδευτικά πλαίσια κάθε τέτοιας αφήγησης εντάσσονται πάντα σε μια γενικότερη σχεδίαση υπονόμευσης της Εθνικής Παράδοσης, Ιστορίας και Ταυτότητας. Είναι αξιοσημείωτο ότι, τα προσωπικά βιβλία ή συλλογικά «έργα» όπου αυτοί οι μπακάληδες ονείρων και σαράφηδες αμορφωσιάς παρουσιάζουν την «δουλειά τους» γίνονται αμέσως ιδιαίτερα «ευπώλητα» μέσω των καθεστωτικών μηχανισμών διαφήμισης – προώθησης των ΜΜΕ. Είναι εξαιρετικά θλιβερό ότι τέτοια οργίλα και δειλά κατακάθια, άνθρωποι των «μηχανισμών», ερπετά της βόλεψης και μάλιστα «αριστεροί» παντός πολιτικού καιρού, αποτελούν πάγιο τμήμα της μεταπολιτευτικής πολιτικής ζωής της Πατρίδας μας. Βέβαια αυτά τα προβεβλημένα πολιτικά υποκείμενα διαθέτουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά πολιτικής ορθότητας αλλά και «αμφισβήτησης» για να επιδράσουν πιεστικά και πειστικά στο Λαό. Έχουν συνεπώς αναχθεί σε επίπεδο lifestyle και αποτελούν «ευρέως αποδεκτά» δείγματα καλλιτεχνικής ή επιστημονικής διανόησης, ώστε να εκδηλώσουν την μέγιστη δυνατή επιρροή.
Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας δεν αντιλαμβάνεται επαρκώς τους προκατασκευασμένους διαλόγους με τους οποίους του σερβίρει η καθεστωτική δημοσιογραφία, δεν προσέχει την ουσία των πραγμάτων όπως αυτή απορρέει από την Φυσική Πραγματικότητα και την Ιστορία. Το τραγελαφικό σκηνικό του καθεστωτικού θεάτρου και η επιτήδεια ψιμυθίωση αυτών των αθλίων στρεβλώνει την πραγματικότητα δίχως όρια: ένας τριπίθαμος ….που όταν κλάνει σηκώνει σκόνη –πιο κοντός από τον Σημίτη / Αβρούρι- μπορεί να παρουσιάζεται ως άλλος Προμηθέας, ενώ μια σιτεμένη δυσλεξική γραφειοκράτισσα μπορεί να εμφανίζεται ως σύγχρονη απαστράπτουσα Κλειώ, που θα φωτίσει τα σκοτάδια της εθνοκεντρικής μας αμάθειας.
(Με ευκαιρία την γρήγορη κριτική ματιά στην πρόσφατη επικαιρότητα, για λόγους ιστορικής ακρίβειας αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι «ρεφορμιστές» του «προοδευτικού μπολσεβικισμού» (δηλαδή μη σοβιετόδουλου, απλώς μόνο ξεπουλημένα διεθνιστικού), ήτοι το ΚΚΕσωτερικού -του οποίου σύγχρονα μετεξελιγμένα αποβλήματα είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ-, διατηρούσαν μια ξεχωριστή συμπάθεια και ισχυρή σύνδεση με την «Σοσιαλιστική» Ρουμανία. Αυτήν την παραδεισένια «ανεξάρτητη» βαλκανική χώρα του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, όπου οι Ρουμάνοι αδέσμευτοι μπολσεβίκοι ομοϊδεάτες τους εφάρμοσαν κτηνώδη «αναμόρφωση» και «προληπτικό περιορισμό» χιλιάδων αντιφρονούντων με φρικώδεις βασανισμούς στα στρατόπεδα - κολαστήρια στο Πιτέστι και στη Σουτσεάβα, στη Ζίλαβα, στην Γκέρλα, στη Ζάρκα και στο Σιγκέτου Μαρματσέϊ. Στην χώρα θέρετρο του «…αξέχαστου Λεωνίδα Κύρκου», όπου χιλιάδες δύστυχοι «αντιδραστικοί – φασίστες» κρατούμενοι δολοφονήθηκαν μέσω εξοντωτικής εργασίας ως δούλοι - εργάτες στο «μεγαλόπνοο» σχέδιο του καθεστώτος να προβεί σε «γεωπλασία» διανοίγοντας δίαυλο σύνδεσης του Δούναβη με την Μαύρη θάλασσα).
Θ.Π.
Τα ονόματα, οι όροι και γενικότερα οι λέξεις είναι συχνά πολυσήμαντες. Έτσι τα νοήματα συχνά σκεδάζονται και οι αλήθειες χάνουν την ευκρίνεια του περιγράμματός τους, οπότε κάθε Εθνικιστής Πολιτικός Στρατιώτης κινδυνεύει να εκδηλώσει ακούσια σφαλερές ενέργειες. Όπως χαρακτηριστικά είπε ο Μέγας Διδάσκαλος του Γένους Αδαμάντιος Κοραής: «Το αδιόριστον των λέξεων γεννά το ακατάστατον των ιδεών και τούτο πάλιν το ακατάστατον των πράξεων». Για τούτο οφείλουμε πάντοτε να παρατηρούμε και να μελετάμε φαινόμενα, δρώμενα, πρόσωπα και πράγματα με λεπτομερή, πολυσύνθετο και πολυεπίπεδο τρόπο.
Για παράδειγμα: στην φυσική ιστορία η Λάμια είναι ένα γένος κολεόπτερων εντόμων της οικογένειας των κεραμβυκιδών, αρκετά κοινό στις χώρες της Μεσογείου, (όπως η Πατρίδα μας) με καστανοκίτρινες τρίχες (όχι …βαμμένες). Τα ακμαία άτομα του γένους όπως και οι προνύμφες (δλδ… από τα μικρά τους) είναι αχόρταγα ξυλοφάγα και ρημάζουν κλαριά και κορμούς από μουριές, ιτιές και λεύκες. Η καταπολέμηση της καταστροφικής επίδρασης της Λάμιας είναι εξαιρετικά δύσκολη και χρειάζεται επιμονή και λεπτομερή παρατήρηση. Κατά την πάτρια προχριστιανική μυθολογία η Λάμια ήταν ένα φρικτό τέρας που σκότωνε παιδιά, όμως ο μεγάθυμος Δίας την λυπήθηκε και της έδωσε την δυνατότητα να βγάζει τα μάτια της και να τα ξαναβάζει όποτε θελήσει (έτσι η Λάμια μεταβλήθηκε σε εκούσια τυφλό δαίμονα, που βλέπει μόνον ότι θέλει εκείνη να δει, ….. εκλεκτικά !).
Επίσης στην φυσική ιστορία ο Μυρμηκολέων είναι ένα γένος νευρόπτερων εντόμων της οικογένειας των μυρμελεοντιδών. Είναι αδύνατος στις πτήσεις, έχει μακριές κεραίες … σαν κέρατα, καθώς και … μαλακό σώμα. Όταν περάσει ένα έντομο ‐ πιθανό θήραμα, κοντά του, ο «κερασφόρος» Μυρμηκολέων δημιουργεί καθίζηση εδάφους, ώστε το θήραμα να γλιστρήσει μέσα της και αυτός να το φθάσει με τις συλληπτήριες και μυζητικές κάτω γνάθους και να το φάει. Σύμφωνα με την δαιμονολογία του εσωτερικού χριστιανισμού, ο Μυρμηκολέων είναι η προσωποποιημένη έκφραση του νου του Βεελζεβούλ, ο κατ’ εξοχήν συσκοτιστής του ανθρώπινου νου, ο δολιότερος παραγωγός χυδαίων και ανίερων λογισμών, θρεφόμενος από τους αφελείς στοχασμούς. Μανιακός και κομπορρήμονας, θρασύς και ειρωνικός, απορροφά ανθρώπινες σκέψεις, τις νοθεύει και ανατροφοδοτεί τους σκεπτόμενους, ώστε να τους χειραγωγήσει.
Ανάλογα, στην ζοφερή περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα της Μεταπολίτευσης, ο Λαός μας παραπαίει αντιληπτικά μεταξύ της … σύγχρονης ιπτάμενης εντομοπανίδας και της μυθολογικής δαιμονολογίας της Γ’ «ελληνικής» «δημοκρατίας». Θυματοποιείται πανεύκολα και ξεγελιέται επανειλημμένα από Μυρμηκολέοντες και Λάμιες της «προοδευτικής» και «μορφωμένης» μικροπολιτικής, επιλέγοντας να τον χειραγωγήσουν, να τον εκμεταλλευθούν και να καταστρέψουν ότι πολυτιμότερο έχει: τη γεννιά των παιδιών του, το Μέλλον. Οι μωρόπιστοι νεοέλληνες πιστεύουν και ελπίζουν στην καλοσύνη των ξένων, λειτουργώντας μόνιμα σαν αφελείς ανήλικοι που χαζεύουν απροβλημάτιστοι ανάλαφρες και πικάντικες ιστορίες με κινούμενα σχέδια. Για να ξεκολλήσουν από την αυτοκαταστροφική ραστώνη τους και να προχωρήσουν απαιτείται κατάλληλο ραβδί και καρότο, καθώς προσκύνησαν την καρδιά του κτήνους και κατάντησαν άθλια υποζύγιά του.
Το κάθε καθεστωτικό ερπετό, ο κάθε υποτελής, κάθε βασάλος και παρακεντές των Επικυρίαρχων και των ντόπιων αφεντικών, η κάθε συνωστιζόμενη θεραπαινίδα του εξουσιαστικού κατεστημένου και ξεσκονόπανο των κυβερνώντων, μπορεί να γίνει ακαδημαϊκός δάσκαλος, συγγραφέας τής χρονιάς, «εκλεκτή» τηλεπερσόνα, διορισμένο μέλος του προεδρείου δημοσίων και πολιτιστικών οργανισμών (αργόμισθος), αμειβόμενο μέλος διαφόρων κρατικών και κριτικών επιτροπών (χαραμοφάης), βουλευτής (είτε μετά δική του πρόταση σε «προοδευτικό» κόμμα, είτε μετά επιλογή του κόμματος) κ.ο.κ., δηλαδή χορτάτο κι «επιτυχημένο» αστικό σκουπίδι με σοσιαλμαρξιστικό αποσμητικό και πασπάλισμα. Όπως και να έχει, στη μεταπολιτευτική περίοδο, συχνότατα τέτοια κοινωνιοπαθή και ελειμματικά άτομα, είναι «καταξιωμένα» κοινωνικά μέλη, τα οποία μονίμως ξεχειλίζουν «δημοκρατία», «ανθρωπιά», «στυλάκι» και οίηση. Έτσι δίχως πιπέρι στη σαλιάρικη γλώσσα του (που ενίοτε ….τσαμπουκαλεύεται εκ του ασφαλούς), το κάθε εθνικό παράσιτο πιστεύει ότι μπορεί αβίαστα να συνεχίζει δραστηριότητες αναθεώρησης, μόλυνσης και κατάργησης της εθνικής ταυτότητας, διαβρώνοντας τους πυλώνες της εθνικής ιστορίας και εκπαίδευσης και τους φυσικούς ρόλους των δύο φύλων. Συνεπώς το κάθε εθνικό παράσιτο λειτουργεί υπονομευτικά, βλαπτικά και καταστροφικά για τα ουσιώδη ιστορικά, φυσικά και βιολογικά σημαίνοντα και σημαινόμενα του Λαού μας (εθνικά, πολιτειακά και έμφυλα σχήματα). Αυτή η εθνοαποδομητική ομάδα των ατομιστών κι εγωπαθών πνευματικών (και κατά καιρούς σωματικών) νεαζόντων νάνων με περισσό θράσος, λεκτική επιτήδευση και πομπώδες ύφος -αντιστρόφως ανάλογο της υπαρξιακής τους ουτιδανότητας- προβαίνει σε «πνευματική παραγωγή», εκδίδοντας σωρεία «έργων».
Η οποιαδήποτε αφήγησή τους σχετικά με σύγχρονα γεγονότα της επικαιρότητας ή παλαιότερα ιστορικά δρώμενα ακολουθεί σκόπιμα διαπλεκόμενες και συγχεόμενες τροχιές, που περιγράφουν εκλεκτικά τα καθέκαστα με επιλεκτικές παραπλανητικές συνεκδοχές. Τα πολιτικά λογοτεχνικά, επιστημονικά και εκπαιδευτικά πλαίσια κάθε τέτοιας αφήγησης εντάσσονται πάντα σε μια γενικότερη σχεδίαση υπονόμευσης της Εθνικής Παράδοσης, Ιστορίας και Ταυτότητας. Είναι αξιοσημείωτο ότι, τα προσωπικά βιβλία ή συλλογικά «έργα» όπου αυτοί οι μπακάληδες ονείρων και σαράφηδες αμορφωσιάς παρουσιάζουν την «δουλειά τους» γίνονται αμέσως ιδιαίτερα «ευπώλητα» μέσω των καθεστωτικών μηχανισμών διαφήμισης – προώθησης των ΜΜΕ. Είναι εξαιρετικά θλιβερό ότι τέτοια οργίλα και δειλά κατακάθια, άνθρωποι των «μηχανισμών», ερπετά της βόλεψης και μάλιστα «αριστεροί» παντός πολιτικού καιρού, αποτελούν πάγιο τμήμα της μεταπολιτευτικής πολιτικής ζωής της Πατρίδας μας. Βέβαια αυτά τα προβεβλημένα πολιτικά υποκείμενα διαθέτουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά πολιτικής ορθότητας αλλά και «αμφισβήτησης» για να επιδράσουν πιεστικά και πειστικά στο Λαό. Έχουν συνεπώς αναχθεί σε επίπεδο lifestyle και αποτελούν «ευρέως αποδεκτά» δείγματα καλλιτεχνικής ή επιστημονικής διανόησης, ώστε να εκδηλώσουν την μέγιστη δυνατή επιρροή.
Δυστυχώς ο μέσος Έλληνας δεν αντιλαμβάνεται επαρκώς τους προκατασκευασμένους διαλόγους με τους οποίους του σερβίρει η καθεστωτική δημοσιογραφία, δεν προσέχει την ουσία των πραγμάτων όπως αυτή απορρέει από την Φυσική Πραγματικότητα και την Ιστορία. Το τραγελαφικό σκηνικό του καθεστωτικού θεάτρου και η επιτήδεια ψιμυθίωση αυτών των αθλίων στρεβλώνει την πραγματικότητα δίχως όρια: ένας τριπίθαμος ….που όταν κλάνει σηκώνει σκόνη –πιο κοντός από τον Σημίτη / Αβρούρι- μπορεί να παρουσιάζεται ως άλλος Προμηθέας, ενώ μια σιτεμένη δυσλεξική γραφειοκράτισσα μπορεί να εμφανίζεται ως σύγχρονη απαστράπτουσα Κλειώ, που θα φωτίσει τα σκοτάδια της εθνοκεντρικής μας αμάθειας.
(Με ευκαιρία την γρήγορη κριτική ματιά στην πρόσφατη επικαιρότητα, για λόγους ιστορικής ακρίβειας αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι οι «ρεφορμιστές» του «προοδευτικού μπολσεβικισμού» (δηλαδή μη σοβιετόδουλου, απλώς μόνο ξεπουλημένα διεθνιστικού), ήτοι το ΚΚΕσωτερικού -του οποίου σύγχρονα μετεξελιγμένα αποβλήματα είναι, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ-, διατηρούσαν μια ξεχωριστή συμπάθεια και ισχυρή σύνδεση με την «Σοσιαλιστική» Ρουμανία. Αυτήν την παραδεισένια «ανεξάρτητη» βαλκανική χώρα του ανύπαρκτου σοσιαλισμού, όπου οι Ρουμάνοι αδέσμευτοι μπολσεβίκοι ομοϊδεάτες τους εφάρμοσαν κτηνώδη «αναμόρφωση» και «προληπτικό περιορισμό» χιλιάδων αντιφρονούντων με φρικώδεις βασανισμούς στα στρατόπεδα - κολαστήρια στο Πιτέστι και στη Σουτσεάβα, στη Ζίλαβα, στην Γκέρλα, στη Ζάρκα και στο Σιγκέτου Μαρματσέϊ. Στην χώρα θέρετρο του «…αξέχαστου Λεωνίδα Κύρκου», όπου χιλιάδες δύστυχοι «αντιδραστικοί – φασίστες» κρατούμενοι δολοφονήθηκαν μέσω εξοντωτικής εργασίας ως δούλοι - εργάτες στο «μεγαλόπνοο» σχέδιο του καθεστώτος να προβεί σε «γεωπλασία» διανοίγοντας δίαυλο σύνδεσης του Δούναβη με την Μαύρη θάλασσα).
Θ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου