Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΟΛΟΙ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ


Σε επίθεση κατά της Χρυσής Αυγής προχώρησε η βρετανική εφημερίδα Guardian παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζει ότι η άνοδός της βρίσκεται κυρίως ανάμεσα σε στρώματα του πληθυσμού που έχουν πληγεί από την κρίση και αισθάνονται απομονωμένοι από την πολιτική ελίτ και το ίδιο το κόμμα κάνει συστηματική προσπάθεια να βοηθήσει τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν. Η Χρυσή Αυγή είναι «ένα κόμμα, ένα κίνημα, μια υποκουλτούρα, τάγματα εφόδου· και ένα δίκτυο μέσα στην αστυνομία και το δικαστικό σώμα», το οποίο «συνειδητά και αναπόφευκτα» γεμίζει τα κενά «που άφησε η παράλυτη πολιτεία», τονίζεται από τη συντάκτρια του άρθρου, Μαρία Μαργαρώνη -η οποία είχε υπογράψει και το πρόσφατο άρθρο του Guardian σχετικά με τις καταγγελίες βασανιστηρίων από την ΕΛ.ΑΣ. και βέβαια θα μηνυθεί, όπως έχει προαναγγείλει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν.Δένδιας (ίσως έγραψε και το συγκεκριμένο δημοσίευμα για να τον καλοπιάσει, αφού ο υπουργός έχει μετωπική με την ΧΑ).
"Μετά από αρκετά χρόνια περιθωριακής παρουσίας, το Μακεδονικό και το κύμα αντιμεταναστευτικών αισθημάτων στις αρχές της δεκαετίες του '90 έδωσαν την πρώτη ώθηση στο κόμμα. Σταδιακά προς το τέλος της περασμένης δεκαετίας, τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής «άρχιζαν να ‘'καθαρίζουν'’ τις πλατείες με γροθιές, ρόπαλα και μαχαίρια, να κάνουν έφοδο σε τζαμιά, να πουλάνε προστασία και να συνοδεύουν τις γριούλες στο σουπερμάρκετ». Αυτά φυσικά που γράφει δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Ουδείς διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τον πολιτικό ακτιβισμό της ΧΑ, πέραν από τους πολιτικούς της αντιπάλους...
Εστιάζοντας στο άνοιγμα ενός νέου παραρτήματος του κόμματος στα Μέγαρα (όπου τα εκλογικά ποσοστά της Χρυσής Αυγής ήταν διπλάσια από τον εθνικό μέσο όρο, όπως σημειώνεται) και σε όσους επισκέπτονται τα γραφεία του κόμματος στην Αθήνα, η συντάκτρια βλέπει καθημερινούς ανθρώπους -«που ποτέ δεν νόμιζα ότι θα έπεφταν θύματα της φασιστικής ρητορικής», όπως αναφέρει.
Πολλοί ψήφισαν Χρυσή Αυγή για να τιμωρήσουν τα κόμματα που έφεραν την χώρα στην κατάσταση που την έφεραν, διαπιστώνει η συντάκτρια. «Μόνο τα παιδιά με τα μαύρα πουκάμισα δεν φοβάμαι», λέει στην συντάκτρια μια γυναίκα και η μητέρα της συμπληρώνει (αρκετά μεγάλη για να θυμάται την απριλιανή χούντα) «δεν ξέρω άλλους που να μοιράζουν φαγητό»
Η στρατηγική του κόμματος -«ένα κόμμα νομιμοποιημένο από τη δημοκρατία και τα μέσα ενημέρωσης»- είναι μείγμα σαγήνης και εκβιασμού, «η εκμετάλλευση της ανάγκης που υποστηρίζεται από την απειλή της βίας». Η Χρυσή Αυγή υπόσχεται φαγητό, αίμα και δουλειές μόνο για Έλληνες, έχει γυμναστήρια που δεν δέχονται ξένους, αλλά «η μεγαλύτερη επιτυχία της είναι η παροχή ‘'ασφάλειας'’ με τη συμπαιγνία των Αρχών».
«Είναι γνωστό σε όλους ότι αν έχεις καταληψίες στο διαμέρισμά σου, μπορείς να φωνάξεις την Χρυσή Αυγή να τους διώξει, όχι την αστυνομία που στην καλύτερη περίπτωση θα σου δώσει διακριτικά ένα τηλεφωνικό αριθμό της Χρυσής Αυγής», σημειώνει το δημοσίευμα.
Και ενώ «είναι δύσκολο να μετρήσει κανένας πόσο βαθιά είναι η διείσδυση στην αστυνομία» καταγράφονται πολλές καταγγελίες «συνεργασίας» Χρυσαυγιτών με αστυνομικούς και φιλοξενούνται δηλώσεις της δικηγόρου Ιωάννας Κούρτοβικ (σ.σ.: συνήγορο διαφόρων καταδικασμένων για τρομοκρατικές επιθέσεις ακροαριστερών!) που μιλά ανοιχτά για "κάλυψη από τις Αρχές".
Βουλευτές που μιλούν στον Guardian εκφράζουν τουλάχιστον τον προβληματισμό τους για την κατάσταση. «Με την χούντα ήξερες τον εχθρό» λέει ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Βασίλης Μαστρογιάννης και συμπληρώνει «αυτοί οι άνθρωποι δρουν μέσα στην κοινωνία και υπονομεύουν το σύστημα από μέσα.. […] Η κατάσταση μπορεί να κρατήσει 15-20 χρόνια».
 
Ενώ η Αριστερά δεν υπονόμευσε τίποτα από το 1975 μέχρι σήμερα! Προφανώς αγνοεί την θεωρία του πολιτικού εκκρεμούς: Όσο περισσότερο μένει κολλημένο το εκκρεμές σε μία πλευρά τόσο πιο ισχυρή είναι η κίνησή του προς την αντίθετη. Και αν η Χρυσή Αυγή στερείται "αστικής αισθητικής" σήμερα και ντύνεται με μαύρα T-shirt αύριο μπορεί να ντύνεται με μαύρα κοστούμια και να κυβερνήσει, σε μια ανάλογη διαδρομή πολιτικής ωρίμανσης με αυτήν του Εθνικού Μετώπου της Γαλλίας...
 
Όσο για τους Βρετανούς φονιάδες του κυπριακού Ελληνισμού, αρνητές της Ένωσης και τους εγχώριους συνεργάτες τους, "...who gives the fuck"...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου