«ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ» (Πρώτη Συλλογή)

Το νέο βιβλίο του Αναστασίου Γ. Αναστασόπουλου

Το χρονογράφημα, ως γνωστόν, είναι ένα σύντομο και ευχάριστο κείμενο που καλύπτει συγκεκριμένη στήλη σε εφημερίδες και περιοδικά. Γράφεται σε τόνο εύθυμο, χαριτωμένο, χιουμοριστικό, κάποτε επικριτικό, άλλοτε δηκτικό, συχνά ειρωνικό, παραινετικό, έμμεσα ή άμεσα διδακτικό και παιδαγωγικό. Αυτά σημαίνουν ότι συστεγάζει αρμονικά τη χάρη και τη σκωπτικότητα, την ευφυολογία και τον κριτικό στοχασμό, την αφηγηματική ροή και τη διδακτική πρακτική, την ειρωνική διάθεση και τη σοβαρή πρόθεση. Με την ποικιλία των θεμάτων του και τον τρόπο με τον οποίο γράφεται εξασφαλίζει όλες τις προϋποθέσεις μιας φιλικής ευχάριστης και τακτικής επικοινωνίας χρονογράφου και κοινού. Οι αναγνώστες τον περιμένουν για να επικοινωνήσουν μαζί του μέσω της στήλης του. Να τους δώσει το καθημερινό ερέθισμα για την παραπέρα κουβέντα τους στο γραφείο, στο καφενείο, στη παρέα, στο σπίτι. Και αυτή είναι η δύναμη του χρονογραφήματος. Η σχέση του συγγραφέα και του αναγνώστη με συνδετικό κρίκο την επικαιρότητα.

Με τα κείμενα του αυτά ο  Τάσος Αναστασόπουλος εξέπληξε  όχι μόνο εμάς που είχαμε τη χαρά να διαβάσουμε παλαιότερη δουλειά του, αλλά και όσους είχαν την ατυχία να μη τον παρακολουθούν στην εφημερίδα όπου δημοσίευε  από την επανεγκατάστασή του στην Αλεξανδρούπολη όλα αυτά τα κείμενά του. Ο αναγνώστης διαπιστώνει ότι ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά  εκτός από τη διηγηματογραφία  και τη τέχνη του χρονογράφου! Για αυτό πιστεύω ότι υπέκυψε στον πειρασμό να συγκεντρώσει μερικά από  αυτά τα κείμενά του και να τα παρουσιάσει στο κοινό, αφού  σχεδόν όλα διατηρούν ακόμα πολύ έντονη τη χρονική επικαιρότητά τους!

Η θεματική των κειμένων του αφορά την τρέχουσα επικαιρότητα, τα παροδικά και διαχρονικά θέματα της καθημερινής ζωής, τα γεγονότα αλλά και  τις συνήθειες του ελληνικού βίου των τελευταίων ετών. Δεν γράφει ως  ένας απλός ανταποκριτής που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και επαφίεται στη περιγραφή. Χρησιμοποιεί μεν τις ειδήσεις ως αφορμή και τις παρουσιάζει με ένα διαφορετικό τρόπο, στην προσπάθειά του να σχολιάσει και μαζί να τέρψει τον αναγνώστη. Για τον σκοπό αυτό πλάθει διαλόγους με ήρωες (και αντιήρωες) απλούς ανθρώπους, με της οποίους συνομιλεί χρησιμοποιώντας τη δική τους  διάλεκτο!  Και μέσα από αυτούς τους διαλόγους αντιπαλεύει  το ευχάριστο με το δυσάρεστο, το σοβαρό με το αστείο, το ευτυχές με το ατυχές περιστατικό, το ατομικό με το κοινωνικό πρόβλημα, το πνευματικό με το υλικό, το συντηρητικό με το προοδευτικό! Παρ΄ όλο που είναι άριστος χειριστής του λόγου, αποφεύγει να εισχωρήσει στο χώρο της λογοτεχνίας που γνωρίζει καλά,  αλλά περιορίζεται συνειδητά να βρίσκεται σταθερά στο χώρο της δημοσιογραφίας.  Για αυτό και το ύφος του είναι κοφτό, λιτό, ζωντανό. Προτιμά της μικρές προτάσεις και της μικρές περιόδους για να είναι πολύ πιο κοντά στον προφορικό λόγο. Για αυτό και η γραφή του έχει τα γνωρίσματα του ατημέλητου μεν λόγου που κατασκευάζεται και στήνεται γρήγορα, ακολουθώντας την επικαιρότητα και για να υπηρετήσει τις  καθημερινές ανάγκες μιας ημερήσιας  Εφημερίδας, ευχάριστου δε και εύπεπτου στους απλούς αναγνώστες της στήλης του.

Είχα τη χαρά κι τη τύχη  να γνωρίζω από χρόνια τον συγγραφέα, να με θεωρεί φίλο του και να μοιράζεται μαζί μου κάποιες από της σκέψεις του. Αποτελεί δε μεγάλη τιμή  να με εμπιστευθεί να γράψω αυτές της λίγες γραμμές αντί  προλόγου στην νέα του συγγραφική δουλειά, τα «Επίκαιρα Χρονογραφήματα» (Συλλογή Α΄).  Να είναι γερός για να μας χαρίζει ακόμη πιο πολλές ευχάριστες εκπλήξεις της συγγραφικής του δουλειάς.

Θ.Ο.